Page 126 - 25_LiryDram_2019

studni, jak we śnie, gdy
ktoś cię goni,
a twoje nogi wiąże świeży beton, który się zagęszcza,
a ty musisz biec,
chcesz krzyczeć, a nie masz głosu, jak w niemym kinie.
Tę kartkę zawsze
szybko przewracasz, skaczesz w dal, przeskakujesz podpórki,
zamykasz książkę.
2
Są wiersze, od których
odwracam głowę,
tak robię, gdy trzeba pociągnąć
za linkę spłuczki
i wyjść bez patrzenia na
to, co właśnie
utonęło i na zawsze
spłynęło rurami.
Tak samo jest z pewnymi
facetami, nie możesz
na nich patrzeć, bo już od pierwszych słów ich żałosnych
zalotów
dostajesz skurczu
i szczęka ci się zaciska,
i w swojej wściekłości
chciałabyś, żeby jeden z drugim zniknął z powierzchni ziemi –
to się nie uda, ale uda ci się
usunąć go ze znajomych na Facebooku, w świecie wirtualnym
nie pozwala się ignorować,
jest agresywny i zarozumiały,
w realnym nie odważyłby się nawet zagadać do ciebie,
kolejny wariat
zakochany w każdym
swoim
słowie, do głowy mu nie przychodzi,
że poezji można
Bežiš, neko te juri,
Noge su ti u svežem betonu
Koji se zgušnjava
A ti moraš da potrčiš,
Kao da hoćeš da krikneš, a glasa nemaš, Kao na nemom lmu.
I ta se stranica uvek
Okreće brzo, skačeš u dalj,
Preskočiš tačke oslonca,
Zatvoriš knjigu.
2
Postoje pesme od kojih
Okrećem glavu
Kao kad treba povući
Konopac kazančeta
I izaći, ne pogledavsi u
Sadržaj upravo
Potonuo i zauvek odnesen
Iz toaletne šolje.
Tako je i sa nekim
Muškarcima, naprosto
Ne smeš da ih pogledaš, jer već od jednog Reda u njihovoj
Niskorazrednoj udvaračkoj
Poruci stomak počne da ti
Se grči i vilica
Se steže, najradije bi ga u
Besu obrisala sa
Lica zemlje – to ne možeš,
Ali možeš da ga
Obrišeš sa fejsbuka, u
Virtuelnom svetu
Ne prihvata ignorisanje,
Agresivan je i pun sebe,
U realnom, ne bi smeo da
Ti se obrati ni u sto
Života, još jedan
Bolesnik zaljubljen u
Svako
Svoje slovo, i ne sluti
Kako se poezija može
Mrzeti,
124 LiryDram październik-grudzień 2019