Page 35 - LiryDram_14-2017OK

Profesor wszedł do środka, zamknął za so- bą starannie drzwi i podszedł do stojące- go w rogu sali fortepianu. Młody człowiek, nachylony jeszcze nad klawiaturą, odgar- nął spadające mu na czoło włosy, usłyszał skrzyp drzwi i kroki, spojrzał w kierunku nadchodzącego i wstał.
– Jak było dzisiaj, panie profesorze? – spy- tał, a w jego głosie słychać było lekkie zde- nerwowanie, ale i zarazem oczekiwanie na pochwałę.
– Gdybym powiedział, że słabo, to bym skła- mał. – Profesor uśmiechnął się do niego. – Gdybym zbytnio pochwalił, też bym skłamał. – Dziękuję, to już coś.
– Trochę szarżujesz z pedałem. W kilku par- tiach brak miękkości. „Rewolucyjna” to nie znaczy, że brutalna. Że leje się krew. Jutro pokażę ci te słabsze fragmenty. Chłopcze, masz jeszcze dwa miesiące do występu. Ro- zumiesz, co chcę przez to powiedzieć?
– Oczywiście, panie profesorze. Nie zawio- dę. To ja już lecę.
– Leć, leć. Do jutra.
– Do widzenia, panie profesorze.
* **
Gdy zabrzmiał sygnał telefonu, wykonywa- ła prozaiczną czynność odcedzania ugoto- wanych ziemniaków – za chwilę powinien wrócić Michał, a wiedziała, że z pewno- ścią będzie głodny po całym przedpołudniu i kilku godzinach popołudniowych spędzo- nych na intensywnej pracy w konserwa- torium. Odstawiła garnek, wytarła dłonie ściereczką i podeszła do aparatu.
– Chciałbym mówić z panią Janiną Ziębą – odezwał się nieznajomy głos. – Albo z panem Henrykiem Ziębą.
styczeń-marzec 2017
LiryDram 33
ANDRZEJ ZIEMOWIT ZIMOWSKI urodził się w roku 1931
w Warszawie,
w której spędził
całą okupację
wraz z Powstaniem
Warszawskim. Po
wyzwoleniu i krótkim pobycie u rodziny
w Krakowie, w połowie 1946 roku przeniósł się z rodzicami do Łodzi, gdzie ukończył Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Kopernika a następnie wydział chemiczny Politechniki Łódzkiej. Po otrzymaniu dyplomu i tzw. nakazu pracy kolejne lata spędził
w Poznaniu (praca w zakładach „Stomil”),
a następnie po przeniesieniach służbowych pracował w Warszawie, Piastowie, Łodzi. Ukończył dodatkowe studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Po przejściu na emeryturę jego stałym miejscem zamieszkania została Łódź. Za zasługi dla przemysłu chemicznego został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pracując w przemyśle, jednocześnie parał
się piórem (debiut pisarski w 1958 r.),
pisząc sztuki teatralne, słuchowiska
radiowe, opowiadania, pamiętniki, powieści współczesne i science-fiction oraz kilkadziesiąt artykułów dla prasy codziennej i periodyków. W łódzkim PTTK przez kilka lat prowadził kabaret literacki.
Jest autorem dziewiętnastu książek,
pięciu sztuk teatralnych (jedna ze sztuk
jest wystawiana w Łodzi, a kolejna przygotowywana do wystawienia)
i dwudziestu słuchowisk radiowych.
Otrzymał kilkadziesiąt nagród literackich,
jest członkiem Związku Literatów Polskich
i ZAiKS-u oraz Stowarzyszenia Teatralnego „Ponadczasowych” przy łódzkim Akademickim Ośrodku Inicjatyw Artystycznych.