Page 100 - LiryDram_17-2017
P. 100
„pełna uśmiechu”, „pełna piękna” (to osta- nie chyba najczęściej). Tak można by naj- krócej opisać Jagę.
Najkrócej nie znaczy pobieżnie, bo któż z nas nie chciałby, aby tak piękne epitety opisywały naszą osobę. Ci, którzy żyli z nią bliżej, dodaliby z pewnością jeszcze jedno określenie, ale jakże trafnie oddające jej osobowość.
Kolorowa.
Nie mówię tu tylko o wielobarwności jej du- szy, choć to na pewno wyróżniało ją na tle innych ludzi.
Chcę wspomnieć o tym, że była mistrzynią stylu, która z taką klasą i odwagą dobierała kolory, iż patrzyło się na nią jak na najpięk- niejszego motyla.
Żółcienie, olety, brązy, niebieskości, zie- lenie. Wszystko rewelacyjnie współgrające ze sobą, z porą roku i jej aktualnym nastro- jem. Kiedy patrzyło się na Jagę, wszystkie smutki i zmartwienia przynajmniej na chwilę
Jaga jako Eremita, Kobieta 2 i Okaleczona, Barabasz w reżyserii Andrzeja Dziuka (2007)
Jaga jako Aniol (Pinabelo), Na niby – Naprawdę Lope de Vegi w reżyserii Andrzeja Dziuka
(2012)
98 LiryDram październik–grudzień 2017
fot. Dawid Linkowski
fot. Wiesław Czerniawski
