Page 24 - 06_LiryDram

MAŁGORZATA KAROLINA PIEKARSKA
Dziennikarka prasowa i telewizyjna. Na co dzień związana z TVP3, na antenie której emitowane są jej reportaże, oraz z lokalnymi programami informacyjnymi – Telewizyjnym Kurierem War- szawskim i Kurierem Mazowieckim. Od początku istnienia przez 12 lat publikowała artykuły, reportaże i wywiady w dwutygodniku „Cogito”. Tam przez blisko 7 lat ukazywały się jej felietony „Wzrockowisko” przynosząc jej popularności wśród młodego pokolenia. Jest członkiem warszawskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Pisać chciała od... zawsze. Pierwsze bardzo krótkie opowiadanie opublikowała jako 15-latka w Świecie Młodych. Nosiło tytuł: „Klasa o profilu rozwlekłym i poskręcanym”. Było pracą na konkurs zatytułowany „Do głowy by mi nie przyszło” i podpisała je jako Małgorzata P. Była uczestnikiem Warsztatów Literackich przy Sta- romiejskim Domu Kultury. Tam odkrył ją Andrzej Żmuda i w roku 1986 zaproponował druk „Dwanaście stron prezentuje” w miesięczniku społeczno-literackim „Okolice”. Na Warsztatach Literackich w SDK pisać uczyli ją Tadeusz Żółciń- ski, Leszek Żuliński, Tadeusz Moczarski, Marek Wawrzkiewicz i Roman Śliwonik.
22 LiryDram styczeń-marzec 2015
Urodziłam sie pod znakiem Lwa 24 lipca 1967 roku w Warszawie. Mieszkam na Sa- skiej Kępie w domu po prababci Leokadii Karo-
linie z Przybytkowskich Adamskiej wraz z synem Maćkiem, mężem Zacharjaszem Muszyńskim i psem jamnikiem o imieniu Zrazik.
Całe moje życie związane jest z Warszawą. Tu cho- dziłam do Szkoły Podstawowej nr 92 im Ernesto Che Guevary (dziś Jana Brzechwy), V Liceum Ogólno- kształcącego im. księcia Józefa Poniatowskiego i od drugiej klasy do XVI Liceum Ogólnokształcącego im. Stefanii Sempołowskiej. Ukończyłam historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim.
Lubię: lato, niezapominajki, zwierzęta, dzieci i mło- dzież, pierogi ruskie i sok jabłkowy, książki, komiksy o „Tytusie, Romku i A`Tomku” (ulubiony cytat to: „myślałem i wymyśliłem bezmyślnik. Stawiać się go będzie przed zdaniem nie mającym sensu.”), filmy (szczególnie „w starym kinie”, sci-fi i komedie), muzykę rockową i klasyczną, operę i balet, sztukę nowożytną z Rembrandtem na czele oraz polską sztukę epoki stanisławowskiej i polskie malarstwo XIX wieku. Lubię też gry planszowe, prowadzenie samochodu (zrobi- łam prawo jazdy w 1989 roku, bo po nocach śniło mi się, że kradnę ojcu samochód i jeżdżę po mieście), fotografowanie (Pierwszy aparat dostała na I komunię świętą. Była to Smiena Symbol. Potem fotografowałam lustrzankami: kilkoma zenithami, ljubitielem, prakticą, canonem, kilkoma aparatami kompaktowymi wresz- cie mam lustrzankę cyfrową nikona d40x), uwielbiam spacery, na które niestety nie mam zbyt wiele czasu (zwłaszcza po górach – ulubione polskie góry to: Karkonosze, Stołowe i Pieniny) oraz jazdę na rowerze i rolkach. Kocham Warszawę i nie wyobrażam sobie życia poza nią.
Nie lubię: polityków i to bez względu na opcję, (choć miewam wśród nich znajomych, mam swoje zdanie i śledzę sytuację polityczną w naszym kra- ju), smrodu w zatłoczonych środkach komunikacji miejskiej, ludzi o skrajnych poglądach i takich bez poczucia humoru, skąpców, zimy i mrozu oraz wą- tróbki i knedli ze śliwkami.
Boję się: samotności, chorób oraz ludzi, którzy nigdy nie płaczą.