Page 89 - เส้นทางแห่งธรรม
P. 89
แก่กลา้ข้นึมามเีวทนาเกดิข้นึ ตงั้สตไิด้ไมวุ่น่วายไมค่รา่ครวญไมห่ดหู่ ไมท่กุขก์บัเขามแีต่ดูทจ่ีติเราออ๋!ตงั้สติตงั้สติตงั้สติตงั้สต.ิ..แลว้เขา จะผ่านไปเรว็ ข้นึ เดยี๋ วเขากจ็ ะผ่านไป ตงั้ สตใิ หด้ ี ทา ใจใหด้ ี ลองปลอ่ ยวาง ปลอ่ยความรูส้กึวา่เป็นเราออกไปไมต่อ้งไปออ๋!มนัเป็นธรรมดากม็นั เป็นธรรมดาไง เพราะเป็นธรรมดา แลว้ เราตอ้ งทา ใหเ้ ป็นเร่ืองพิเศษ ทา ไม!? เรากท็ า ใหเ้ขาเป็นธรรมดาอยา่ งทเ่ี ขาเป็น เวทนากเ็ ป็นเรอ่ื งธรรมดา ความรอ้ นก็เป็นเร่ืองธรรมดา หนา้ ท่ีเราคือหาอุปกรณ์หาอะไรมาช่วย หาวธิกีารมาแกไ้ขทาใหเ้ป็นเร่อืงธรรมดาปกติ
น่ีแหละคอืการปลอ่ยวางอะไร?ปลอ่ยวางอตัตาละทฏิฐขิองเรา แลว้ ทา ความเขา้ ใจในสง่ิ ทก่ี า ลงั ปรากฏเกดิ ข้นึ จรงิ ๆ วา่ เป็นอย่างไร เอ!๊ ไมเ่ก่ยีวกบัอาการเกดิดบัเลยเหรอ?น่ีคอืจากสภาวะอาการเกดิดบัแลว้ ยอ้ นกลบั มาสู่บญั ญตั ิในชีวติ ของเราจริง ๆ มนั จะเป็นแบบน้ี ไม่มใี คร ทห่ี ลกี เลย่ี งทกุ อย่างไดห้ มด เพราะมนั เป็นธรรมชาติ เป็นวงจรของชวี ติ พระพทุ ธเจา้จงึ ใหเ้รามองเป็นเร่อื งธรรมดา ๆ เพราะเป็นเร่อื งธรรมดาจงึ เป็นเร่ืองธรรมดา เพราะฉะนนั้ ปล่อยวางอะไรตอนน้ี ? ปล่อยวางได้ หรอืยงั?ไดน้ะยง่ิพจิารณาไปจติมนัยง่ิวา่งยง่ิวา่งยง่ิกวา้งยง่ิเบายง่ิ สวา่งยง่ิสวา่งข้นึ แสดงวา่ยง่ิปลอ่ยวางไดม้ากข้นึ ปลอ่ยวางมากข้ึนแลว้ อย่ายดึอกีนะ!ถา้เผลอกไ็มเ่ป็นไรถา้มเีจตนาทจ่ีะยดึกค็วรวางเถอะ
อย่ามเีจตนาทจ่ีะยดึ เหลอืแต่อะไร?เหลอืแต่หนา้ท่ีเพราะฉะนนั้ เราปลอ่ ยวาง แต่หนา้ ทท่ี ต่ี อ้ งรบั ผดิ ชอบก็ตอ้ งรบั ผดิ ชอบ รบั ทงั้ ผดิ และ ชอบนะ ไมร่ บั ชอบอย่างเดยี ว ขา้พเจา้รบั ชอบแต่เพยี งผูเ้ดยี ว ความผดิ หายไป คนอน่ื เอาไปความผดิ ฉนั จะรบั แต่ความชอบอย่างเดยี ว ไมไ่ ดน้ ะ! ทกุ อย่างก็เป็นไปตามเหตปุ จั จยั สงั เกตดูนะ น่ีก็คอื การตดั วบิ ากของเรา
81
