Page 88 - เส้นทางแห่งธรรม
P. 88
80
ก ร ะ ท บ เ ฉ ย ๆ ก ร ะ ท บ แ ล ว้ ก ว็ า่ ง ๆ ส ง บ ๆ ไ ป ก เ็ ป ็ น เ ห ม อื น ว คั ซ นี ท ป่ ี ้ อ ง ก นั ไปในตวั เป็นทง้ั ยารกั ษาและวคั ซนี เพราะฉะนน้ั จงึ เป็นยาอายุวฒั นะ ไปในตวัแลว้ทาใหเ้ราสดช่นืเบกิบานผ่องใสไปในตวัเองยง่ิเตมิความสุข ไปดว้ยกจ็ะเป็นสง่ิทพ่ี เิศษมากๆ
การละอตัตาได้การปฏบิตัทิอ่ีาจารยส์อนวา่การยกจติข้นึสู่ความ ว่าง การแยกรูปนาม จติ ทว่ี ่างแลว้ เขาบอกอะไรกบั เรา เราไดป้ ระโยชน์ อะไรบา้ง...ซง่ึสง่ิทเ่ีขา้ถงึเหมอืนทานยาไปเมด็ใหญ่สดช่นืแขง็แรงแต่ ใชป้ระโยชนน์อ้ยมากปญัญาทจ่ีะพฒันาต่อไปน่ียงันอ้ยอยู่แต่กอ็ยากๆ แต่ก็ยงั ดี ดีนิดหน่ึง ตรงท่อี ยากแสวงหายาเมด็ นนั้ อยู่ ถงึ แมไ้ ม่ค่อย ไดใ้ ชก้ ็ตามเถอะ ก็อยากต่อไป อยากจะแขง็ แรง อนั น้ีก็ยงั ดอี ยู่ เพราะ ฉะนนั้ลองดูการทเ่ีราใชบ้อ่ยๆเหน็คุณค่าตรงน้ีการเหน็คุณค่ากค็อืคน ทม่ีปีญัญาคนทม่ีปีญัญาเมอ่ืเหน็ความจรงิตรงน้ีแลว้จะเลอืกอย่างไร? วางจติอย่างไร?ไดรู้อ้ะไร?ไดเ้ขา้ใจอะไร?
ธรรมะเป็นเร่ืองท่พี สิ ดารท่กี วา้งขวางท่เีราตอ้ งพจิ ารณาใหเ้ขา้ใจ เพ่อื อะไร ? เพ่อื การรกั ษาความเป็นกุศลของจิตเรา และพฒั นาจิตท่ี เป็นกศุ ลแลว้ ใหด้ ยี ง่ิ ข้นึ ดยี ง่ิ ข้นึ ดยี ง่ิ ข้นึ ... ความทกุ ขท์ ม่ี อี ยู่จะบรรเทา เบาบางลงเพราะการปล่อยวางอย่างเขา้ ใจ ปล่อยวางอย่างเขา้ ใจไม่ได้ หมายความว่าเราปล่อยวางแลว้ วบิ ากจะไม่เกิดนะ การท่ีเราเขา้ ใจถึง ธรรมชาติของรูปนาม การรูจ้ กั ปล่อยวางความรูส้ กึ ว่าเป็นเรา พอวบิ าก เกดิข้นึอกีเรากร็ูว้า่เป็นวบิากแต่ไมใ่ช่เราเป็นวบิากของเราแต่กไ็มจ่าเป็น ตอ้งเป็นเราเขา้ไปรบัแต่รูว้า่วบิากกาลงัเกดิข้นึกบัเรามนัแยกส่วนนะ
สงัเกตแยกส่วนอะไร?แยกสว่นระหวา่งสภาพจติกบัอารมณ์ท่ี ปรากฏอาการทเ่ีกดิข้นึกบัจติทท่ีาหนา้ทร่ีู้มผีสัสะย่อมมเีวทนามวีบิาก
