Page 208 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม
P. 208
140
เดียวกัน เป็นใจที่มีความสุข เป็นใจที่เต็มไปด้วยพลังของบุญ หรือเป็นใจที่เป็นบุญนั่นเอง เมื่อเรารู้สึกว่าใจ ของเราเต็มไปด้วยบุญแล้ว ขอให้ตั้งจิตอธิษฐานให้กับตนเอง
ด้วยอานุภาพแห่งบุญนี้ จงมาเป็นตบะ เป็นพลว เป็นปัจจัย ให้เราเป็นผู้มีสติ มีสมาธิ มีปัญญา มี ดวงตาเห็นธรรม และเข้าถึงธรรมโดยฉับพลัน จากนั้นให้แผ่จิตที่เป็นบุญอันนี้ให้กว้างออกไปอีก ให้กว้าง ออกไปไมม่ ขี อบเขตไมม่ ปี ระมาณ ใหก้ วา้ งเทา่ จกั รวาล แลว้ ตงั้ จติ อธษิ ฐานแผบ่ ญุ กศุ ลอนั นใี้ หก้ บั ผมู้ พี ระคณุ ทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ลูกหลาน ญาติสนิทมิตรสหาย เพื่อนร่วมโลกเกิดแก่เจ็บตาย เทวดาทั้งหลาย ทั้งที่อยู่ ณ สถานที่แห่งนี้และที่อื่น ๆ จงรับรู้ถึงบุญกุศลที่เราได้แผ่ไปแล้วนี้ เมื่อรับรู้แล้ว ก็ขอให้อนุโมทนา เมื่ออนุโมทนาแล้ว ถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้ามีสุขก็ขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้ามีเวร มีภัยต่อกันก็ขอให้อโหสิกรรมซึ่งกันและกัน เพื่อความเจริญความผาสุกในชีวิตตลอดไป
และให้เราน้อมบุญนี้ถวายพระพรแด่สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ในรัชกาลที่ ๙ ขอ พระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน และสุดท้ายนี้ ก็ขออานิสงส์กุศลผลบุญต่าง ๆ ที่เราได้ทามา ไม่ว่าจะ เป็นการให้ทาน การรักษาศีล การเจริญภาวนา ที่ทามาและกาลังทาอยู่นี้ จงมาเป็นตบะ เป็นพลว เป็นปัจจัย ให้เราทั้งหลายจงเป็นผู้มีความเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป ปรารถนาสิ่งใดก็ขอให้สาเร็จสมความปรารถนา ทุก ๆ ประการ ตราบเท่าเข้าสู่มรรค ผล นิพพานด้วยกันทุกคนเทอญ
