Page 23 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม
P. 23
(24)
มีใช้ตามอัตภาพของคนในชนบทไทยทั่วไปในสมัยนั้น อาจไม่สะดวกสบายเท่าคนในเมืองสมัยนั้น หรือ เทยี บเคยี งกบั ยคุ สมยั ของความเจรญิ ความสะดวกสบายของบา้ นเมอื งในปจั จบุ นั กต็ าม วนั ที่ ๔ กรกฎาคม ช่วงเวลาพลบค่าในหมู่บ้าน ครอบครัวไชยสุวรรณ ของคุณพ่อบุญ คุณแม่ทัน ไชยสุวรรณได้ให้กาเนิด สมาชิกใหม่ของครอบครัวเป็นทารกเพศชายมีขนาดตัวเล็กและน้าหนักตัวต่ากว่าเกณฑ์ทารกทั่วไป ใน เวลาไมน่ านนกั ขา่ วนกี้ ระจายบอกกลา่ วกนั ปากตอ่ ปากทวั่ หมบู่ า้ น ตา่ งทราบขา่ วกม็ ารว่ มยนิ ดกี บั ทารกสมาชกิ ใหม่ของหมู่บ้าน เนื่องจากคนในหมู่บ้านจะเกี่ยวดองเป็นญาติพี่น้องกันเกือบทั้งหมู่บ้าน ทารกน้อยตัวเล็ก ได้รับการตั้งชื่อว่า “ประเสริฐ” ด.ช.ประเสริฐ ไชยสุวรรณ ในวันนั้น หรือพระอาจารย์ประเสริฐ านงฺกโร ในวันนี้ เป็นบุตรลาดับที่ ๗ ของครอบครัว มีพี่น้องทั้งหมด ๘ คน พี่คนโตชื่อ ด.ช.ลัด ไชยสุวรรณ พี่คนที่ ๒ ชื่อ ด.ญ.ประยูร ไชยสุวรรณ พี่คนที่ ๓ ชื่อ ด.ญ.สายัณห์ ไชยสุวรรณ พี่สาวคนที่ ๔ ชื่อ ด.ญ.ลาวัลย์ ไชยสุวรรณ ถัดมาพี่คนที่ ๕ เป็นชายชื่อ ด.ช.ประพัน ไชยสุวรรณ พี่คนที่ ๖ เป็นพี่สาวชื่อ ด.ญ.เบญจพร ไชยสุวรรณ และต่อมาในภายหลังมีน้องสาวอีกคนชื่อ ด.ญ.สมจิตร ไชยสุวรรณ ขณะเมื่อครั้งแรกเกิด คุณแม่ทันมีสุขภาพไม่สู้แข็งแรง จึงไม่มีน้านมให้ลูก สมัยนั้นนมกระป๋องเป็นสิ่งหายาก ในหมู่บ้านหาไม่ได้ เลย ทารกน้อยจึงต้องอาศัยน้านมจากญาติในหมู่บ้านชื่อ นางเหล็ก แม่ลูกอ่อน คนบ้านใกล้เรือนเคียง เป็น แม่นมให้ เหล่าพี่ ๆ ต้องเป็นภาระช่วยกันเลี้ยงน้อง ในท่ามกลางสภาวการณ์ที่ถาโถม ทั้งปัญหาสุขภาพของ คุณแม่ทันยังไม่แข็งแรง ซ้าคุณพ่อบุญก็ป่วยเป็นโรคปอดหืดหอบเรื้อรัง
ในวัยเด็กพระอาจารย์ประเสริฐร่างกายเล็ก เหมือนเด็กกะโปโล จึงส่งผลให้มีปัญหาสุขภาพเรื่อย มา ไม่แข็งแรงทัดเทียมเท่าเด็กอื่นในวัยเดียวกัน
เมื่อครอบครัวในช่วงนั้นประสบภาวะคับขัน มีปัญหารายล้อมการเจ็บป่วยของทั้งพ่อและแม่ใน คราวเดียวกัน น้องชายคนเล็กก็สุขภาพไม่แข็งแรง จึงเป็นหน้าที่ของพี่ ๆ ต้องช่วยกันรับภาระหน้าที่แทน พ่อแม่ ทาไร่ทานาและเลี้ยงน้องไปด้วย ทุกคนจึงต้องขยันขันแข็งช่วยครอบครัว ทางานในทุก ๆ ด้าน ทั้ง จบั หาปลาตามหนองคลองบงึ มาเลยี้ งครอบครวั หนา้ ฝนกช็ ว่ ยกนั จบั กบจบั เขยี ดมาทา เปน็ อาหาร เพอื่ ดา รง ชีวิตผ่านไปแต่ละวันให้อยู่ได้
ในวัยเด็กคุณพี่ประยูร และคุณพี่ลาวัลย์ เล่าย้อนในวัยเด็กถึงน้องชายคนนี้ มีบุคลิกลักษณะที่ โดดเด่นต่างไปจากพี่ ๆ เป็นคนพูดน้อย พูดเสียงเบา อุปนิสัยสุภาพอ่อนน้อมเกรงใจคน ไม่ค่อยขัดแย้ง กบั ใคร มกั จะเปน็ ฝา่ ยนงิ่ เงยี บไมโ่ ตเ้ ถยี งกบั ใคร มคี วามรบั ผดิ ชอบชว่ ยเหลอื งานในครอบครวั ไมเ่ กยี่ งงาน หนักงานเบา สนใจดูแลเอาใจใส่คนในครอบครัว น้องสาวคนเดียวของพระอาจารย์ เล่าถึงความประทับใจ ในพชี่ ายสมยั วยั เดก็ ไปไรไ่ ปนาดว้ ยกนั กม็ กั ใหน้ อ้ งขหี่ ลงั ไมต่ อ้ งเดนิ เอง สมยั นนั้ รองเทา้ ยงั เปน็ สงิ่ หายาก มี รองเทา้ คเู่ ดยี วทใี่ ชร้ ว่ มกนั พชี่ ายกจ็ ะสละรองเทา้ คเู่ ดยี วคนู่ นั้ ทใี่ ชร้ ว่ มกนั ใหน้ อ้ งสาวใส่ ตวั เองเดนิ เทา้ เปลา่
