Page 24 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม
P. 24
ชีวิตในวัยเรยีน
เมอื่ ปี ๒๕๒๐ ครบเกณฑเ์ ขา้ เรยี น กเ็ ขา้ เรยี นชนั้ ประถมปที ี่ ๑ ของโรงเรยี นประจา หมบู่ า้ น “โรงเรยี น บ้านดาน” เดิมนั้นเป็นโรงเรียนของวัดบ้านด่าน ชื่อเดิมโรงเรียนวัดบ้านด่าน เป็นโรงเรียนเก่าแก่ของเมือง ขุนหาญ ก่อตั้งเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๘๑ เป็นโรงเรียนระดับประถมขนาดเล็ก ในสมัยนั้นมีครูประจาการ ๕ คน สอนนักเรียนทุกระดับชั้น มีนักเรียนประมาณ ๑๐๐ กว่าคน นักเรียนส่วนใหญ่เป็นเด็กในหมู่บ้าน จึงรู้จัก กันมาก่อนเป็นอย่างดี และเป็นเพื่อนเล่นกันมาก่อน ครูบางคนก็เป็นคนในหมู่บ้านจึงมีความสัมพันธ์ที่ ใกล้ชิดระหว่างครูกับศิษย์ และระหว่างเพื่อนนักเรียนด้วยกัน
ชีวิตในวัยนักเรียน เช้าไปเรียน เลิกเรียนไปนา เป็นเช่นนี้ทุกวัน ไม่เคยได้ออกไปที่ไหน นอกจาก ไปนาช่วยพี่ ๆ ทานา จับปลาเลี้ยงครอบครัวในหมู่บ้าน จนเป็นหน้าที่ประจาตั้งแต่เยาว์วัยจนอายุ ๑๓ จบ ชั้นประถมปีที่ ๖ ซึ่งเป็นชั้นสูงสุดของโรงเรียน ก็ออกมาประกอบอาชีพเกษตรกรเป็นตัวหลักช่วยพ่อแม่ ทาไร่ทานาเลี้ยงชีพอย่างเต็มตัว
ชีวิตในวัยทางาน
ชวี ติ ในชว่ งนี้ กไ็ มแ่ ตกตา่ งกบั ชว่ งยงั เปน็ นกั เรยี น เพยี งแตม่ เี วลาทา งานไดเ้ ตม็ วนั สภาพรา่ งกายเรมิ่ เจรญิ เตบิ โตแขง็ แรงขนึ้ ตามวยั พรอ้ มทจี่ ะรบั ผดิ ชอบรบั ภาระงานตา่ ง ๆ ของครอบครวั แทนพอ่ แมอ่ ยา่ งเตม็ ตวั
นอกจากประกอบอาชีพทานาเป็นหลักเลี้ยงดูพ่อแม่และครอบครัว หากมีเวลานอกเหนือจาก ทานา จะติดตามดูแลรับใช้คุณพ่อไปทุกที่ เนื่องจากคุณพ่อบุญเป็นโรคปอด มีอาการหอบหืดจากการ แพ้อากาศ อาการนี้เกิดขึ้นได้ตลอดเวลา ต้องการการดูแลอย่างใกล้ชิดตลอดทั้งวัน
สัญญาเก่า
แม้จะมีความสุขตามอัตภาพในชีวิต เหมือนคนทั่วไป แต่ในจิตลึก ๆ มีความแปลกแยกต่างกับคน ทวั่ ไป เหมอื นรสู้ กึ อยากแสวงหาอะไรสกั อยา่ ง แตใ่ นขณะนนั้ กไ็ มเ่ ขา้ ใจตวั เองนกั บางครงั้ ชว่ งดา นา ชอบฟงั ธรรมะ จากเสียงตามสายของวัด ฟังแล้วรู้สึกดี อีกครั้งหนึ่งเหตุการณ์ที่จดจาได้ชัดเจน สมัยวัยรุ่นปกติก็ มกั ไปเทยี่ วงานประจา ปปี ระจา ทกุ ปี เพราะเปน็ งานใหญ่ ดหู นงั กลางแปลงกบั เพอื่ น ๆ สนกุ สนานตามประสา มาปหี นงึ่ ไปดเู หมอื นเชน่ ทกุ ปี แตป่ นี แี้ ปลกมาก ดไู ป ๆ ไมม่ รี สชาติ รสู้ กึ เฉย ๆ ไมร่ สู้ กึ สนกุ สนานเหมอื นกบั ปกี อ่ น ๆ ดไู ปอยา่ งนนั้ ๆ เอง กเ็ ลยกลบั บา้ น หลงั จากปนี นั้ กไ็ มร่ สู้ กึ อยากไปอกี เลย ไมร่ สู้ กึ สนกุ ความรสู้ กึ แปลกแยกต่างกับเพื่อน ๆ ในวัยเดียวกัน และอีกเช่นกันที่ดูจะแตกต่างจากเพื่อนวัยเดียวกัน ชอบที่จะอยู่ กบั ผใู้ หญม่ ากกวา่ อยกู่ บั เพอื่ นวยั เดยี วกนั ฟงั ผใู้ หญพ่ ดู นา่ ฟงั เขามมี มุ มองอะไรดี ๆ แมบ้ างครงั้ กย็ งั แยกแยะ ไม่ออกแต่ก็รู้สึกดี มีวิธีคิด วิธีพูดที่ฟังแล้วรู้สึกดี ฟังได้ทุกเรื่อง จะฟังเงียบ ๆ อย่างตั้งใจ ชอบฟังแล้ว คิดตามแต่ไม่ค่อยมีคาถาม
ครั้นในปี พ.ศ.๒๕๓๑ เมื่ออายุ ๑๘ เห็นเพื่อนรุ่นเดียวกันในหมู่บ้านเขาบวชสามเณร มีความรู้สึก อยากจะบวช แต่คุณพ่อบอกว่าถ้าบวชเณร ช่วยได้แต่แม่คนเดียว ถ้าบวชเป็นพระจะช่วยพ่อได้ด้วย ขอให้ รออายุครบ ๒๐ ปี ค่อยอุปสมบทเป็นพระ ความหวังที่อยากจะเป็นนักบวชจึงยังไม่สาเร็จ
(25)
