Page 26 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม
P. 26
จุดเปลี่ยนชีวิต
ระยะหลงั คณุ พอ่ บญุ มอี าการปว่ ยเรอื้ รงั บอ่ ยครงั้ เขา้ โรงพยาบาลมากกวา่ อยบู่ า้ น อยบู่ า้ นได้ ๗ วนั อยู่ โรงพยาบาลเป็นเดือนเป็นอย่างนี้เป็นแรมปี พี่ก็อยู่คนละบ้าน พระอาจารย์จึงมีหน้าที่ติดตามเฝ้าดูแล คุณพ่อ เพราะอาการหืดหอบต้องอาศัยการดูแลอย่างใกล้ชิดตลอดเวลาเพื่อไม่ให้คลาดสายตา หรือทิ้งห่าง ไปไม่ได้เลย ความคิดที่เคยอยากจะบวชดูเหมือนกับเป็นไปไม่ได้เลย ส่วนหนึ่งห่วงคุณพ่อเพราะท่านเดิน ไม่สะดวกสุขภาพไม่ดี บางครั้งก็หอบ หายใจติดขัด ต้องการการดูแลอย่างใกล้ชิดเพื่อให้ทันเหตุการณ์ อาการเกิดหืดหอบที่เกิดขึ้น เพราะทุกครั้งเมื่อเกิดมีอาการหืดหอบ คุณพ่อบุญจะหายใจไม่สะดวก ต้อง ช่วยประคองในท่ายืนเป็นชั่วโมง ๆ จนเมื่ออาการดีขึ้น จึงค่อยประคองให้นั่งได้ บางครั้งนั่งได้แล้วแต่ก็ยัง นอนราบไมไ่ ด้ ตอ้ งอาศยั ใชพ้ ดั พดั อยตู่ ลอดเวลาเพอื่ ใหอ้ ากาศเพยี งพอตอ่ การหายใจ จนอาการเรมิ่ ดขี นึ้ จงึ จะเริ่มเอนนอนผ่อนคลายอิริยาบถได้ แต่ละครั้งใช้เวลาเป็นชั่วโมง ๆ หากบวชแล้วใครจะดูแลแทนท่าน ความคิดอยากจะบวช จึงเป็นได้แค่ความคิดยากที่เป็นจริงได้
ชวี ติ ตอ้ งเดนิ ตอ่ ไป หลงั ประกอบอาชพี เกษตรกรชว่ ยครอบครวั ตอ่ มาอกี เกอื บสองปี อยมู่ าวนั หนงึ่ เข้าป่าไปตัดต้นไม้ใหญ่กัน ๒ คน ด้วยการทางานที่หนักเกินกาลังตนเอง ใช้แรงกายยกท่อนไม้ที่เลื่อยจน เสร็จงาน มารู้สึกตัวว่าปวดท้องจนนอนดิ้น หลังจากพักทานมะพร้าวสุก อาการปวดทรมานมาก มากจน ทนไม่ไหว พี่ ๆ ต้องจัดการเหมารถส่งตัวเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลอาเภอขุนหาญ หมอตรวจดูอาการ เสรจ็ ใหก้ ลบั บา้ นพรอ้ มยามาทาน คนื นนั้ ทงั้ คนื มอี าการปวดทอ้ งหนกั มาก รงุ่ เชา้ ตอ้ งรบี กลบั ไปโรงพยาบาล อา เภอขนุ หาญอกี ครงั้ ครง้ั นหี้ มอตรวจดอู าการพบความผดิ ปกตขิ องลา ไส้ จา เปน็ ตอ้ งเขา้ รบั การผา่ ตดั ดว่ น เนอื่ งจากอาจเปน็ อนั ตรายรา้ ยแรงแกค่ นไข้ โรงพยาบาลระดบั อา เภอสมยั นนั้ ยงั ไมม่ คี วามพรอ้ มทงั้ เครอื่ งมอื และแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ จึงต้องส่งต่อให้ทางโรงพยาบาลประจาจังหวัดศรีษะเกษรับตัวเพื่อผ่าตัดลาไส้เป็น กรณีฉุกเฉิน ด้วยความทุลักทุเล ทั้งสภาพถนนหนทางในสมัยนั้น อาการปวดท้องอย่างรุนแรง และอาการ เมารถด้วย จึงเป็นช่วงเวลาการเดินทางที่ยากลาบากแสนสาหัส ผลการวินิจฉัยว่าเป็นอาการของลาไส้ตัน เป็นอันตรายร้ายแรงต่อชีวิตต้องได้รับการผ่าตัดทันที แต่เมื่อเหตุการณ์วิกฤติถึงชีวิต พระอาจารย์ในขณะ นั้นกลับไม่มีความวิตกกังวลใด ๆ ตายเป็นตาย ไม่รู้สึกเสียดายชีวิต อะไรจะเกิดมันก็เกิด จิตขณะนั้นกลับ นิ่งสงบ ยอมรับความเป็นจริงได้อย่างน่าประหลาด ปราศจากความทุกข์วิตกกังวลใด ๆ
ต่อมาภายหลัง เมื่อได้ย้อนนึกถึงอาการทรมานจากอาการลาไส้ตัน เป็นลักษณะอาการเดียวกัน กับที่เคยกระทาต่อลูกกบ ซึ่งมากินไส้เดือน ในวัยเด็กได้เคยจับลูกกบบีบท้องสลับกับสลัดตัวลูกกบ จน ไสเ้ ดอื นหลดุ ออกมาพรอ้ มลา ไสข้ องลกู กบทะลกั ออกทางปาก เปน็ อาการเจบ็ ปวดสดุ แสนจะทรมานทไี่ ดร้ บั เช่นเดียวกันกับอาการของลูกกบเป็นในวันนั้น
หลังการผ่าตัดอันเนื่องจากอาการลาไส้ตัน อาการปวดแผลผ่าตัดเริ่มทุเลาลง แต่ร่างกายต้องการ การพกั ฟน้ื หลงั การผา่ ตดั หมอจงึ สงั่ หา้ มทา งานหนกั ๖ เดอื น หา้ มยกของหนกั หลงั จากแผลจากการผา่ ตดั หายดี คุณพ่อบุญก็เป็นห่วง ระหว่างในช่วงพักฟื้นร่างกาย ไม่อยากให้กลับไปทางาน เกรงว่าจะเผลอพลาด พลั้งจะกระทบกระเทือนอีก จึงขอให้อุปสมบทที่วัดบ้านด่านสักระยะหนึ่ง ก็น่าแปลกใจอยู่ เกิดจะได้บวช
(27)
