Page 35 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การเจาะสภาวะ
P. 35
ปฏิบัติธรรม ทาทุกวัน ทาทั้งวัน และทุกขณะ เพื่อที่จะพัฒนาปัญญาอยู่เสมอ มีสติคอยกากับไม่เผลอเรอ เดี๋ยวจะเจอความผ่องใสแห่งใจตน
ว นั น กี ้ า ร แ ส ด ง ธ ร ร ม ม า ก เ็ ห น็ ว า่ ส ม ค ว ร แ ก เ่ ว ล า ก ข็ อ ห ย ดุ ไ ว แ้ ต เ่ พ ยี ง เ ท า่ น ี ้ ข อ ค ว า ม เ จ ร ญิ ใ น ธ ร ร ม จ ง มีแก่โยคีทุก ๆ คน เจริญพร... วันนี้ได้ฟังธรรม ทาใจให้ว่างให้ผ่องใส เราได้บาเพ็ญภาวนามาตลอดทั้งวัน เพราะฉะนนั้ กอ่ นทเี่ ราจะลกุ เรามานอ้ มถงึ บญุ กศุ ลทเี่ ราไดท้ า นอ้ มเขา้ มาใสใ่ จของเรา แลว้ เรานอ้ มบญุ กศุ ล อันนั้นแผ่เมตตา เราจะแผ่เมตตากัน... ก่อนที่เราจะแผ่เมตตา ขอให้เราน้อมระลึกนึกถึงบุญกุศลที่เราได้ทา นึกถึงความดี ทาให้จิตใจเราเต็มไปด้วยความดี หรือรู้สึกอิ่ม มีความสุข มีความนิ่มนวล มีความอ่อนโยน มีความเบิกบาน หรือมีความผ่องใส อย่างใดอย่างหนึ่ง นั่นคือจิตที่ดี จิตที่เป็นบุญ จิตที่เป็นกุศล
เพราะฉะนั้น ให้น้อมระลึกนึกถึงบุญกุศลอันนั้น น้อมเข้ามาใส่ใจของเราให้เต็ม น้อมเข้ามาให้เต็ม บรเิ วณหทยั วตั ถบุ รเิ วณหวั ใจของเรา ใหเ้ ตม็ จนลน้ ใหเ้ ตม็ ตวั ลน้ จากตวั ถา้ ใครทรี่ สู้ กึ วา่ จติ ใจวา่ งกวา้ ง กวา้ ง แคไ่ หนกใ็ หจ้ ติ ทมี่ คี วามสขุ นนั้ เตม็ กวา้ งเทา่ หอ้ งนกี้ ใ็ หจ้ ติ ทมี่ คี วามสขุ เตม็ ทงั้ หอ้ งนี้ ถา้ จติ กวา้ งเทา่ ทอ้ งฟา้ ก็ ใหค้ วามสขุ เตม็ ไปทวั่ ทอ้ งฟา้ เตม็ จติ อนั นนั้ ขยายจติ ทมี่ คี วามสขุ ใหม้ พี ลงั แลว้ กใ็ หก้ วา้ งออกไปไมม่ ขี อบเขต ไม่มีประมาณ ให้กว้างเท่าจักรวาล เป็นการเพิ่มพลังให้กับตนเองส่วนหนึ่ง จากนั้นเมื่อรู้สึกว่าจิตใจเราเต็ม ไปด้วยพลังบุญ รู้สึกอิ่ม รู้สึกมีความสุข แล้วก็ให้ตั้งจิตอธิษฐานให้กับตนเอง
ด้วยอานุภาพแห่งบุญนี้ จงมาเป็นตบะ เป็นพลว เป็นปัจจัย ให้เราเป็นผู้มีสติ มีสมาธิ มีปัญญา มีดวงตาเห็นธรรม และเข้าถึงธรรมโดยฉับพลัน จากนั้นให้แผ่จิตที่เป็นบุญที่มีความสุขนี้ให้กว้างออกไป ไม่มีความขอบเขตไม่มีประมาณ จากนั้นตั้งจิตอธิษฐานแผ่บุญกุศลอันน้ีให้กับผู้มีพระคุณทั้งหลาย ไม่ว่า จะเป็นพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ลูกหลาน ญาติสนิทมิตรสหาย เพื่อนร่วมโลกเกิดแก่เจ็บตาย เทวดาทั้งหลาย ทั้งที่อยู่ ณ สถานที่แห่งนี้และที่อื่น ๆ จงรับรู้ถึงบุญกุศลที่เราได้แผ่ไปแล้วนี้ เมื่อรับรู้แล้วก็ขอให้อนุโมทนา เมื่ออนุโมทนาแล้ว ถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้ามีสุขก็ขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้ามีเวรมีภัยต่อกันก็ขอให้ อโหสิกรรมซึ่งกันและกัน เพื่อความเจริญความผาสุกในชีวิตตลอดไป
และสุดท้ายนี้ ก็ขออานิสงส์กุศลผลบุญต่าง ๆ ที่เราได้ทามา ไม่ว่าจะเป็นการให้ทาน การรักษาศีล การเจริญภาวนา ที่ทามาและที่กาลังทาอยู่นี้ จงมาเป็นตบะ เป็นพลว เป็นปัจจัย ให้เราทั้งหลาย จงเป็นผู้มี ความเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป ปรารถนาสิ่งใดก็ขอให้สาเร็จสมความปรารถนาทุก ๆ ประการ ตราบเท่า เข้าสู่มรรค ผล นิพพานด้วยกันทุุกคนเทอญ
213
