Page 42 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การเจาะสภาวะ
P. 42
220
เวลานั่งกรรมฐานนี่นะ เวลานั่งกรรมฐานแล้ว รู้สึกว่ามันว่างไปหมด ไม่มีอะไรให้ดูเลย มันว่าง เงียบ เบา มี แต่ความเย็นพัดเข้ามา เย็นฉ่า ๆ เลยไม่ดูอะไร ไม่มีอาการเกิดดับ มีแต่ความเย็นอย่างเดียว
ความเยน็ สามารถเอามาเปน็ อารมณก์ รรมฐานไดไ้ หม เจาะสภาวะไดไ้ หม...ไดน้ ะ พอมคี วามเยน็ ฉา่ เขา้ มา เขา้ ไปในความเยน็ อนั นนั้ เยน็ นนั้ เปน็ แทง่ เปน็ กอ้ นเหมอื นกบั นา้ แขง็ หรอื เยน็ นนั้ มอี าการระยบิ ระยบั มีอาการวาบ ๆ ขึ้นมา หรือเย็นนั้นไหลเหมือนน้า เหมือนกระแสน้า ที่ไหลแทรกเข้ามาในผิวเรา เข้ามาใน ใจเรา นี่ก็คือสภาวะธรรมที่มีการเปลี่ยนแปลง ลองนิ่ง ตั้งสติดี ๆ ความเย็นนั้น ไปถึงที่สุดเขาหายอย่างไร ความร้อนก็เหมือนกัน นี่คืออาการของธาตุ
เพราะฉะนั้น เราเอามาเป็นอารมณ์กรรมฐานได้หมด เพราะฉะนั้น คาว่าเจาะสภาวะ ให้มีเจตนามี เป้าหมาย ทาแบบนี้อย่างต่อเนื่อง รู้ทุก ๆ อารมณ์นะ รู้ทุก ๆ อารมณ์ ไม่ต้องรอว่า อาการเกิดดับเมื่อตอน กลางวัน เคยเห็น และตามเจาะสภาวะได้ดีมากเลย เกิดดับ ดับ ๆ ตามจนตลอด พอจบปึ๊บ มันหายไป มันว่าง พอบัลลังก์ใหม่ ไม่มีอะไรให้เจาะเลย ไม่มีสภาวะอะไรให้เจาะ มันว่างอย่างเดียว ว่างอย่างเดียว ว่างแบบไหน ว่างสงบ ว่างใส ว่างเบา อันนี้ต้องรู้ ไม่ใช่แค่ว่าง ๆ ถ้าว่างใส ๆ มีสติเข้าไปกาหนดรู้ความใสต่อ
เข้าไปแตะดูความใส ความใสนั้นเปลี่ยนอย่างไร เหมือนเงานะนี่นะ ใส ๆ เงา ๆ ใสเหมือนกระจก ไปแตะเลย แตะถูกความใสแล้วเป็นอย่างไร เขาเปลี่ยนอย่างไร รู้ต่อไปเรื่อย ๆ สามารถกาหนดได้ พอ อาจารย์สรุปว่าทุกอย่างแล้วนี่นะ คงไม่ต้องอธิบายอย่างอื่นแล้วนะ จากเสียง...แล้วมีอะไรอีกที่จะเจาะได้ ความว่าง ความคิด เอามาเป็นอารมณ์กรรมฐาน เจาะสภาวะได้ไหม...ได้นะ
เจาะแบบไหนล่ะ เจาะแบบไหน ความคิดที่เกิดขึ้นมานี่นะ อันนี้อย่างหนึ่งที่พูดเสมอว่า เพราะนี่... ทาไมถึงพูดถึงความคิด เพราะความคิด เป็นอารมณ์ปกติของคนเราทุกคน จะเกิดขึ้นแน่นอน เพียงแต่จะ เกิดช่วงไหน เวลาไหนแค่นั้นเอง เวลานั่งกรรมฐานนะ ช่วงไหน เวลาไหน บัลลังก์ไหน ทีนี้ก็คือว่า สภาว ธรรมที่เกิดขึ้นนี่นะ เวลาความคิดเขาเกิดขึ้นมาช้า ๆ เกิดขึ้นมาแล้วค้างอยู่นาน ๆ จะเจาะอย่างไร จริง ๆ คือมีเจตนาที่จะรู้ว่าความคิดนั้น ดับแบบไหน ความคิดนั้นเกิดดับอย่างไร เข้าไปรู้แล้ว เขาดับอย่างไร เข้าไปรู้แล้วดับอย่างไร ๆ
บางครั้งผ่านไป ไม่รู้ว่า...ไม่เห็นตอนเกิด รู้แต่ว่ามีความคิด แต่พอไปรู้ปึ๊บ เขาก็แว็บไป เราไปคิดก็ ดับไป อันนี้เขาเรียกว่า ไม่เห็นการเกิด แต่เห็นแต่การตั้งอยู่ ขณะตั้งอยู่แล้วก็ดับ ตรงนี้พอเห็นแล้วดับไป ปึ๊บนี่นะ เราต้องระวังมากขึ้น ความคิดนี่ดับแล้ว พอดับเสร็จ ความคิดใหม่จะเกิดต่อทันทีไหม ต้อง สังเกตใส่ใจแบบนี้ เราจะเคยได้ยินว่า เวลาความ...มีความฟุ้งซ่าน ความคิดเกิดขึ้นมาเยอะแยะมากมาย นี่นะ เหมือนกับเดี๋ยววิ่งไปโน่น ไปนี่ตลอด
เขาบอกว่า ทาเหมือนมีสติ เหมือนแมวเฝ้าจับหนู ที่มันจะวิ่งไปวิ่งมา วิ่งไปวิ่งมา แล้วก็เราคอยจ้อง แต่ที่โพรงที่หนูจะออกมา ตรงไหนที่จิตเราออกมา ตาแหน่งใด บริเวณนี้แหละ เดี๋ยวมันแว็บไปโน่น แว็บ ไปนี่ มันกลายเป็นว่าอยู่บริเวณนี้ นิ่ง ๆ เดี๋ยวจะแว็บ ๆ ๆ พอแว็บ มันเร็วก็เร็ว เราก็ใส่ใจมากขึ้น เดี๋ยวก็
