Page 57 - ดับตัวตน ค้นธรรม
P. 57
อีกอย่างหนึ่งก็คือว่า โยคีมัวกังวลว่าเขาเรียกว่าอะไร - สภาวะนี้ เรยี กวา่ อะไรดี มนั สงบแบบนเี้ รยี กวา่ อะไรด.ี .. จรงิ ๆ พดู ไปเรยี บรอ้ ยแลว้ ก็มันสงบ เรียกว่าสงบไหม ? มันสงบแบบนี้จะเรียกว่าอะไรดี ก็เรียกว่า สงบไง พดู ไปเรยี บรอ้ ยแตก่ จ็ ะมาหาวา่ เอะ๊ ! แลว้ เขาเรยี กวา่ อะไร เขาเรยี ก วา่ อะไรชา่ งเขาเถอะ ขอใหเ้ ราเรยี กสา หรบั เราไดก้ ด็ แี ลว้ เหมอื นกบั เรารสู้ กึ สงบ รู้สึกใส รู้สึกอิ่ม เล่าได้เลยนะ โยคีไม่ต้องห่วงว่าปฏิบัติแล้วมันรู้สึก พิสดารมาก ๆ เลย มันดีมาก ๆ ใสมาก ๆ ผ่องใสมากเลย บอกไม่ถูก เลย... ก็เล่าไปเถอะ พูดแค่นั้นก็ได้แล้ว
เผื่ออาจารย์จะเข้าใจบ้าง อาจารย์จะได้ อ๋อ! เป็นแบบนั้นเหรอ เดี๋ยวยังมีดีกว่านี้นะ... ถ้าอาจารย์บอกได้ว่ายังมีดีกว่านี้ ไม่ต้องห่วงว่าที่ เล่ามาอาจารย์จะเข้าใจหรือเปล่า อันนั้นตัดไปเลย แล้วทาไมอาจารย์ไม่ บอกว่าเรียกว่าอะไร ก็เรียกเรียบร้อยแล้ว! สังเกตไหม ภาษาที่เราใช้เอง เปน็ ภาษาสภาวะทเี่ กดิ ขนึ้ จรงิ ๆ ไมใ่ ชภ่ าษาทอี่ ยใู่ นหนงั สอื ทเี่ ขาบญั ญตั มิ า บางอย่างอาจารย์โยงเข้าเพื่อให้รู้ว่าอันนี้คือภาษาที่เขาบัญญัติมานะ ใน หนังสือเขาเรียกว่าอย่างนี้ แต่สภาวะเขาเป็นแบบนี้
สภาวะที่เป็นตรงนี้เขาเรียกว่า “องค์ธรรม” องค์ธรรม คือ สภาวะ ที่เกิดขึ้นจริง ๆ ไม่ใช่ชื่อเรียก ยกตัวอย่างง่าย ๆ เวลาเรามีความสุข มาก ๆ แลว้ รสู้ กึ อยากใหค้ นอนื่ มคี วามสขุ ตรงทอี่ ยากใหค้ นอนื่ มคี วามสขุ เขาเรียก “เมตตา” แต่องค์ธรรมของความเมตตาคือ ความสุข ความอิ่ม เพราะฉะนั้น ทุกครั้งที่มีความสุขความอิ่มใจ เมตตาก็จะเกิดขึ้นเอง ความ อยากให้คนอื่นมีความสุขเขาจะเกิดขึ้นมาเอง ถึงแม้จะไม่ชอบก็อยากให้ เขามีความสุข
49
