Page 73 - ดับตัวตน ค้นธรรม
P. 73
เราพิจารณาเพื่ออะไร ? เพื่อไม่ให้หลงในรสชาติของอาหาร ไม่ให้ติด ในรสชาติของอาหาร ถ้าเพื่อไม่ให้ติดในรสชาติของอาหาร ทาอย่างไร ? ไม่ใช่ไม่ให้รู้รสนะ คนละอย่างนะ! ไม่ให้ติดในรสกับไม่ให้รู้รสคนละ อย่างกัน ลิ้นทาหน้าที่รู้รส รับรส เพราะฉะนั้น ถ้าใครไม่รู้รสต้องเช็คลิ้น! คือไม่ให้ติดในรสชาติที่เราเคยชอบ เคยยินดี เคยพอใจ เวลาไม่ได้ดั่งใจ แล้วความทุกข์เกิดขึ้นมา หรือแสวงหาจนเกิดมีความทุกข์ อันนี้อย่างหนึ่ง
ทีนี้ การพิจารณารสชาติของอาหารเพื่อไม่ให้ติดในรสชาติของ อาหาร อันที่จริงนี่กุญแจดอกเดียวกันเลย ก็คือใช้จิตที่ว่าง ๆ ว่างจาก ตัวตน ว่างจากเรา ลองดูนะว่า เวลารสชาติอาหารมันรู้สึกอร่อยอยู่ตรงนี้ มันมีความอร่อยอยู่ตรงไหนนะ ? ตรงกระพุ้มแก้มมั้ง มันอยู่ตรงใกล้ โคนลิ้นนิดหนึ่ง รสชาติอร่อยอยู่แถวนั้นแหละ แล้วก็เอาจิตที่ว่าง ๆ เข้าไป เราจะเห็นเลยว่ารสชาติของอาหารเขาอยู่ที่ไหน เขาลอยอยู่ที่ว่าง ๆ หรือ เปล่า ?
ขณะทนี่ งั่ อยนู่ ี่ ลองเอาความรสู้ กึ ทวี่ า่ ง ๆ เขา้ มาไวใ้ นปาก แลว้ ลอง ดูว่า บริเวณปากเรานี่ ข้างในรู้สึกเป็นอย่างไร ? มันมีรูปร่างของปาก ไหม ? หรือรู้สึกมีฟันไหม ? (โยคีกราบเรียนว่า ไม่มี) เขารู้สึกเป็นอย่างไร ? เบา ๆ กลวง ๆ โล่ง ๆ ว่าง ๆ อยู่ นี่คือเพราะจิตเราว่าง พอจิตเราว่าง ทีนี้รสชาติเขาเกิดอยู่ในความว่างปึ๊บนี่ ความยินดีพอใจในรสชาติเกิดขึ้น ไหม ? แยกระหว่าง “รสชาติที่เกิดขึ้น” กับ “จิตเรา” เราจะรู้ว่าหวานแล้วก็ ดับไป เปรี้ยวก็ดับไป เค็มก็ดับไป กลมกล่อมก็ดับไป อร่อยก็ดับไป...
ไม่ดับหรือ ? สังเกตไหมว่า รสชาติไม่ดับเพราะเรากลัวรสชาติ มันหายเลยเติมตามเร็วขึ้น สังเกตสิ เรายังกลืนในปากไม่หมดเลยตักรอ
65
