Page 87 - ดับตัวตน ค้นธรรม
P. 87
เพราะฉะนั้น การที่เราปฏิบัติ ที่บอกว่าดูสภาพจิตของเราที่เปลี่ยนไป ดู สภาพจิตบ่อย ๆ บ่อย ๆ แล้วการดูสภาพจิตไม่ใช่แค่ดูว่า อ้อ! ตอนนี้มี ความสุข ก็ดีใจ ยิ้ม... ตอนนี้เฉย ๆ แล้วก็เฉย... ตอนนี้แห้ง ๆ แล้ง ๆ เรา ก็ อ๋อ! มันแล้ง... ตอนที่มันแล้ง ๆ แล้วทาอย่างไร ? ไม่ได้ทาอะไร ปล่อย ให้มันแล้งไป... รดน้าให้เขาบ้างนะ
ถ้าแห้งแล้งเราก็ยกจิต เฉย ๆ เติมความสุขได้ไหม ? ไม่จาเป็น ต้องให้เฉย การดูสภาพจิตไม่ใช่แค่ไปดูให้เห็นแล้ว อ๋อ! เห็นแล้วก็หยุด ดูสภาพจิต พอเห็นปุ๊บดีอย่างไร ให้เข้าไปในสภาพจิตที่ดีนั้นอีก สงบ เข้าไปดูจิตที่สงบ เข้าไปแล้วรู้สึกอย่างไร ? เขาเปลี่ยนอย่างไร ? “เข้าไปใน ความสงบแล้วรู้สึกอย่างไร ?” อันนี้จุดหนึ่งที่ต้องสังเกต และ “เมื่อเข้า ไปแล้ว ความสงบนั้นเปลี่ยนหรือไม่อย่างไร ?” อันนี้ต้องสังเกต เปลี่ยน แล้วให้ความรู้สึกดีไม่ดีอย่างไร ?
ไม่ใช่ดู รู้ว่าอ๋อ! สงบ สงบ สงบ.. ลองดูสิ พอเข้าไปดูปุ๊บ รู้สึก อย่างไร ? ดีไหม ? อาจารย์จึงเปรียบเทียบ เหมือนกับว่าเวลาเราเดินลงไป ในสระน้าแล้วรู้สึกอย่างไร ? เย็น สบาย... พอร้อน ๆ เดินลงไปรู้สึก เย็นสบาย แต่สระน้ามีความหนาแน่นหรือเปล่า ? มวลน้านี่ให้ความรู้สึก เป็นอย่างไร ? น้ากระเพื่อมบ้างไหม ? หรือน้านิ่งสนิท ? เข้าไปในความสุข แล้วรู้สึกอย่างไร ? ที่จริงง่ายมากเลย เราอยู่ข้างนอกอาคาร บรรยากาศ ข้างนอกเป็นอย่างนี้ พอเข้ามาในอาคาร บรรยากาศในอาคารรู้สึกอย่างไร ?
เหมอื นสภาพจติ เรา ดแู ลว้ รสู้ กึ สงบ เปน็ ผดู้ อู ยู่ แลว้ ถา้ “เขา้ ไปอกี ” รู้สึกอย่างไร ? คือเข้าไปในความรู้สึกที่สงบ นอกจากเข้าไปแล้วรู้สึกสงบ ขึ้น เข้าไปในความสงบอีก เข้าไปอีก เข้าไปอีก เข้าไปอีก... เข้าไปเรื่อย ๆ
79
