Page 176 - พระอาจารย์เทศน์เนื่องในโอกาสวันสำคัญทางพุทธศาสนา
P. 176
172
อยา่ งหนง่ึ การทพี่ จิ ารณาถงึ ความเปน็ คนละสว่ นตรงนค้ี อื สจั ธรรม/ธรรมะ ที่พระองค์ทรงแสดง เราไม่ใช่ผู้ท่ีจะค้นคว้าหาด้วยตัวเอง แต่เราปฏิบัติ ธรรมพจิ ารณาตามคา สง่ั สอนของพระพทุ ธเจา้ วา่ รปู นามขนั ธห์ า้ นเ้ี ปน็ ของ ไม่เท่ียง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา เพราะฉะน้ัน เราลองพิจารณาดูตามความ เปน็ จรงิ ใหเ้ หน็ ตามคา สอน/ธรรมะทพ่ี ระองคไ์ ดต้ รสั รแู้ ลว้ นน้ั เพอ่ื ทจี่ ะเหน็ ตาม สาวกคือการเห็นตาม เราเป็นผู้เจริญรอยตาม เห็นตามคาสอนของ พระองค์ เห็นตามที่พระองค์เคยเห็นแล้ว
เพราะฉะนั้น สัจธรรมที่พระองค์ทรงเห็นแล้วเข้าถึงแล้ว ทาไมถึง บอกว่า “เข้าถึงแล้ว” ความทุกข์ถึงดับไป ? การที่เราปฏิบัติเพื่อที่จะได้เห็น ธรรมะ/พสิ จู นธ์ รรมะของพระพทุ ธเจา้ กพ็ จิ ารณาธรรมอนั นนั้ เหมอื นอยา่ ง ทพี่ ระองคท์ รงเคยเหน็ แลว้ การทพี่ ระองคท์ รงตรสั วา่ รปู นามอนั นปี้ ระกอบ ดว้ ยขนั ธท์ งั้ หา้ แสดงวา่ ขนั ธแ์ ตล่ ะขนั ธน์ นั้ เปน็ คนละสว่ นกนั เพราะฉะนนั้ การที่เราทาจิตให้ว่าง ๆ เหมือนเป็นการแยกรูปแยกนาม แยกกายแยกจิต จติ กบั กายแยกจากกนั กเ็ปน็ การแยกขนั ธแ์ ลว้ ขนั ธอ์ ะไร?รปู ขนั ธก์ บั นาม ขันธ์หรือวิญญาณขันธ์
ลองพจิารณาดวู่าขณะทแี่ยกส่วนกนัแบบนี้จิตกบักายเปน็คนละ ส่วนกัน ตรงไหน/อาการไหนที่บอกว่าเป็นเรา ? สภาพจิตใจเป็นอย่างไร ? เมื่อแยกจากกันแล้ว จิตยังมีความทุกข์ ยังมีอุปาทาน ยังยึดมั่นว่าเป็น ตัวเราของเราอยู่หรือเปล่า ? หรือเมื่อเห็นชัดถึงความเป็นคนละส่วนแล้ว เข้าไปหาความเป็นเราในขันธ์นั้น ๆ ไม่ได้เลย ? อย่างเช่น เข้าไปรู้รูปขันธ์ ร ปู ข นั ธ ก์ ไ็ ม ไ่ ด บ้ อ ก ว า่ เ ป น็ เ ร า พ อ ไ ป ด ทู นี ่ า ม ข นั ธ ์ ค อื ต วั ว ญิ ญ า ณ ข นั ธ ์ ก ไ็ ม ่ ไดบ้อกวา่เปน็เราตอนไมบ่อกวา่เปน็เรากบัตอนทมี่เีรานนั้ ตา่งกนัอยา่งไร? ตอนที่มีปัญญาเห็นชัดว่าไม่มีเรา จิตเป็นอย่างไร ? มีความหนักหรือเบา ?
