Page 107 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 107
89
พอใช้วิธีนี้ ๒ วันหาย ทานยาทุกวัน ทุกวัน... แต่พอเขาทาได้ เขารู้สึกว่า แปลกดี มันหายไปเอง! นั่นแหละธรรมโอสถ เพราะจิตว่าง ไม่มีอุปาทาน มันก็คลาย ถ้าความเครียดนั้นเกิดจากความคิดของเรา การปรุงแต่งของเรา ช่วยได้!
แล้วอีกอย่างหนึ่ง อยากฝากให้เรานาไปใช้ก็คือ “การสร้างความสุขให้ ตัวเอง” เติมความสุขให้ตัวเองทุกวัน ตื่นเช้าขึ้นมา ก่อนที่จะไปทางาน ก็เติม ความสุข เราทาใจให้ว่างแล้วเพิ่มความสุข นึกถึงความสุขไม่ออก ก็นึกถึงบุญ ที่ได้ทาเอาไว้ ถ้านึกถึงบุญไม่ออก ก็นึกถึงความอ่อนโยน เติมความอ่อนโยน ให้กับตัวเอง จิตใจที่ดี ๆ ใส่เข้าไปให้ตัวเองให้เต็ม แล้วก็ขยายให้กว้าง ใจ เราจะได้มีกาลังพร้อมที่จะทางาน
การที่เรามีความสุข จิตเรามีเมตตา คนมีเมตตา สมาธิเกิดง่าย คน มีเมตตา สมาธิตั้งอยู่ได้นาน คนมีเมตตา โทสะเกิดยาก เห็นไหม นั่นคือ ประโยชน์ที่เกิดขึ้น เพราะฉะนั้น เติมความสุขให้ตัวเองบ่อย ๆ ไม่ต้องกลัว ติดสุข ยังไม่ถึงเวลาละ อย่าเพิ่งกลัว! เอาความสุขมาเป็น “กาลัง” เหมือนเรา ทาบุญ เอาบุญมาเป็นกาลังในการเจริญสติ ในการทาความดียิ่ง ๆ ขึ้นไป ไม่ใช่ ทาบุญแล้ววางไว้ ทาบุญแล้ววางไว้... แล้วก็มานั่งคร่าครวญว่าเมื่อไหร่บุญ จะส่งผลให้สักทีหนึ่ง! เราทาบุญ แล้วเราไม่ระลึกถึงบุญ แล้วก็ “รอ” ให้บุญ ส่งผล
แต่เวลาทาในสิ่งที่ไม่ดี คิดแล้วคิดอีก คิดแล้วคิดอีก... โอ! อย่ามานะ อย่ามานะ... แต่ก็คิดอยู่นั่นแหละ วันหนึ่งคิดตั้งหลายรอบ ไม่มาได้อย่างไร ก็เราระลึกถึงเขาอยู่เป็นประจา ? แต่บุญ หรือความดี ความสุขที่เกิดขึ้นนี่ ทา แล้ววางไว้ก่อน! “ปุญญานุสติ” ระลึกถึงบุญเพื่ออะไร ? เราไม่ได้ติดในบุญ แต่ระลึกถึงบุญเพื่อเอามาเป็น “กาลัง” ในการทาความดี อย่างที่เรามาตรงนี้ ใครก็ตามที่เติมความสุขให้ตัวเองได้ จะนั่งสบาย นั่งแล้วสงบ ปฏิบัติอย่างมี ความสุข ไม่ได้นั่งแล้วกระสับกระส่าย หาบุญไม่เจอ นั่นแหละที่บอกว่า ให้
