Page 257 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 257
239
ที่พอใจที่จะทาหรือเปล่า เพราะฉะนั้น จึงบอกว่าเป้าหมายจึงเป็นสิ่งสาคัญใน การปฏิบัติ เราปฏิบัติเพื่ออะไร กาหนดอาการนี้เพื่ออะไร ถ้าเรารู้อย่างนี้แล้ว การปฏิบัติของเราก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป ทางานก็ปฏิบัติได้ ขับรถก็ปฏิบัติ ได้ นอนก็ปฏิบัติได้ ฟังเสียงก็ปฏิบัติได้ หัวเราะก็ยังมีสติได้ ใช่ไหม ? ลอง ดูสิ จริง ๆ พิสูจน์ได้ หัวเราะอยู่ในที่ว่าง ๆ แล้วเป็นอย่างไร ? พอหัวเราะ จบแล้ว จิตเราเป็นอย่างไร ? มันมีเศษอารมณ์นั้นหรือเปล่า ? หัวเราะจบแล้ว เงียบไปเลยหรือเปล่า ? นั่นคือเรามีสติกาหนดรู้ได้ตลอด นี่คือธรรมชาติ จิต ที่มีความสุขเรานามาใช้งานได้
อีกอย่างหนึ่งก็คือ การเติมพลังให้กับจิตตัวเอง การเติมพลังให้กับจิต ตัวเองก็คือ เติมความสุข ความอิ่มใจ ความสงบเข้ามาในใจของเรา เราน้อม ความรู้สึกดี ๆ เข้ามาในใจของเรา ให้จิตเรามีกาลัง เพื่ออะไร ? เพื่อเอามา ใช้งานต่อนั่นเอง วันก่อนเคยบอกว่า เราทาบุญทาทานเพื่อมาเป็นกาลังให้เรา อาศัยข้ามฟากไป เรานึกถึงเมื่อไหร่ จิตเราก็จะมีพลังในการทาความดี เจริญ สติด้วยความรู้สึกที่มุ่งมั่น ความอิ่มใจความสุขใจในการเจริญสติพิจารณา อาการพระไตรลักษณ์นั้นจะช่วยได้เยอะเลย เราปฏิบัติแบบไม่เครียด แต่ บางทีเราสร้างแพใหญ่โตเลย แล้วก็ปล่อยทิ้งน้าไป บางคนสร้างเสร็จกระโดด ขึ้นแพแล้ว แต่ก็ถ่วงเอาไว้ ไม่ยอมข้ามฟากสักทีหนึ่ง! ทาบุญแล้วเราน้อม ถึงบุญมาเป็นกาลังของเรา
เมื่อไหร่ที่เรารู้สึกว่ากาลังเราอ่อน ไม่ว่าจะเป็นในชีวิตประจาวันหรือ อะไรกต็ าม จติ เรารสู้ กึ เหนอื่ ยลา้ กบั เรอื่ งราวตา่ ง ๆ ทเี่ กดิ ขนึ้ ใหร้ บั รู้ ทา อยา่ งไร เราถึงจะมีพลัง ? สังเกตดู เราระลึกถึงกุศลเมื่อไหร่ พลังจิตจะเพิ่มขึ้น แต่ ถ้าระลึกถึงความเป็นอกุศลเมื่อไหร่ จิตจะยิ่งห่อเหี่ยว กาลังจะน้อยลง น้อย ลง ชีวิตก็หมดคุณภาพ การสร้างกุศลเอาไว้เป็นสิ่งที่ดี ระลึกถึงความเป็นกุศล เพื่อมาเพิ่มพลังให้ตัวเอง ไม่ใช่ให้ติดในกุศลอันนั้น แต่ให้รู้ว่าการสร้างกุศล มีประโยชน์อย่างไร เราเอามาใช้ประโยชน์อะไรได้บ้าง เพราะฉะนั้น ระลึกถึง
