Page 258 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 258
240
บุญบ่อย ๆ ไม่ต้องกลัวบุญหมด เพราะยิ่งคิดบุญยิ่งเยอะ เราก็ทาบุญได้เยอะ ขึ้น ทาความดีได้มากขึ้น
วันนี้การแสดงธรรมมาก็ว่าเห็นสมควรแก่เวลา ก็ขอจบไว้แต่เพียง เท่านี้ จากนี้ไปก่อนที่เราจะลุก เราแผ่เมตตาก่อนนิดหนึ่ง แผ่บุญที่เกิดจาก จิตที่ผ่องใส ใจที่เบิกบาน หรือน้อมถึงบุญกุศลอย่างใดอย่างหนึ่งก็ได้ ถ้าจิต มีความสุขอยู่แล้วก็ไม่ต้องน้อม ก็ให้แผ่จิตที่สุขอันนี้... ความรู้สึกดี ๆ ตรงนี้ แหละเป็นความสุขที่ไม่มีตัวตน ตรงนี้จะมีอานิสงส์มาก ฉะนั้น เราแผ่ให้กว้าง ออกไป ถ้าใครรู้สึกว่านึกถึงบุญแล้วจิตมีกาลังมากกว่า ก็ระลึกถึงบุญ ระลึก ถึงความดีที่เราได้ทา ใส่เข้ามาให้เต็มทั้งรูปทั้งนาม แล้วก็แผ่ให้กว้างออกไป ไม่มีขอบเขตไม่มีประมาณ แล้วค่อยตั้งจิตอธิษฐาน...
แผเ่ มตตาใหก้ บั ผมู้ พี ระคณุ ทงั้ หลาย ไมว่ า่ จะเปน็ พอ่ แม่ ครบู าอาจารย์ ลูกหลาน ญาติสนิทมิตรสหาย เพื่อนร่วมโลกเกิดแก่เจ็บตาย เทวดาทั้งหลาย ทั้งที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ และที่อื่น ๆ จงได้รับรู้ถึงบุญกุศลที่เราได้แผ่ไปแล้วนี้ เมื่อรับรู้แล้ว ถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้ามีสุขก็ขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้า มีเวรมีภัยต่อกันก็ขอให้อโหสิกรรมซึ่งกันและกัน เพื่อความเจริญความผาสุก ในชีวิตตลอดไป
สุดท้ายนี้ ก็ขออานิสงส์กุศลผลบุญต่าง ๆ ที่เราได้ทามา ไม่ว่าจะ เป็นการให้ทาน การรักษาศีล การเจริญภาวนา ที่ทามาและกาลังทาอยู่นี้ จง มาเป็นตบะ เป็นพลว เป็นปัจจัยให้เราทั้งหลาย จงเป็นผู้มีความเจริญในธรรม ยิ่ง ๆ ขึ้นไป ตราบเท่าเข้าสู่มรรค ผล นิพพาน ด้วยกันทุกคนเทอญ
