Page 277 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 277
259
คือ ต้องรู้จักเสียสละ จริงใจ ข่มใจ และอดทน สังเกตดูว่า ชีวิตของเรา ทุก ๆ วันนี้ ไม่ว่าจะเป็นที่ไหน เมื่อไหร่ ส่วนใหญ่ก็ต้องอาศัยธรรมะ ๔ ข้อนี้ สละอะไรบ้าง ? เราก็พิจารณา อันไหนที่นามาซึ่งความทุกข์ นามาซึ่ง ความไม่สบายใจ ถ้าสละได้ก็สละไป แล้วก็มีความซื่อสัตย์มีความจริงใจ ต่อตนเอง มีความซื่อสัตย์จริงใจต่อผู้อื่น รู้จักข่มใจในอารมณ์ที่ต้องข่ม ใน เรื่องที่ต้องข่ม และรู้จักอดทนกับบางเรื่องที่เข้ามาให้เราได้รับรู้
อีกอย่างหนึ่ง ตัวสาคัญคือ การรู้จักสละอารมณ์ความรู้สึกที่ไม่ดี ออกจากใจของเรา และสละที่ง่าย ๆ คือ “สละความเป็นตัวตนของเรา” เอา ความรู้สึกว่าเป็นเรา เอาความเป็นเราออกไปจากตัว ให้เหลือแต่ตัว “สติ” กับ “ปัญญา” ที่พิจารณาถึงสิ่งต่าง ๆ ที่ปรากฏขึ้นมาให้เราได้รับรู้ ไม่ว่าจะเป็น ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจก็ตาม เมื่อไหร่ก็ตามที่เรารับรู้อารมณ์ต่าง ๆ ด้วยสติด้วยปัญญา ปัญหาก็จะน้อยลง เมื่อปัญหาน้อย ทุกข์ก็น้อยตาม ไปด้วย
แล้วอีกอย่างหนึ่ง สิ่งที่เราพึงทาเสมอ ให้เตือนตัวเองบ่อย ๆ การ ปฏิบัติธรรมของเรา เราไม่ได้ปฏิบัติเฉพาะตอนที่เข้าคอร์ส อย่างที่บอกแล้ว ว่า การปฏิบัติธรรม การเจริญสติ การทาใจให้ว่างนั้น เราทาได้ตลอดเวลาไม่ ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตาม เพราะฉะนั้น การเข้าคอร์ส เขาก็ยังต้องให้เรากาหนด ทั้งการยืน เดิน นั่ง นอน กิน ดื่ม ทา พูด คิด ก็เป็นเรื่องของชีวิตประจาวัน ของเรานั่นเอง เพียงแต่ให้เรามีสติรู้อยู่กับปัจจุบัน พิจารณาอาการที่เกิดขึ้นว่า เป็นไปในลักษณะอย่างไร
การรับรู้มีอยู่ ๒ อย่าง การรับรู้แบบสมมติบัญญัติ หรือสมมติ สัจจะ ความจริงโดยสมมติ ว่าเป็นเราเป็นเขา เป็นสิ่งนั้นสิ่งนี้ อย่างหนึ่ง อีก อย่างหนึ่ง รู้ตามสภาวะปรมัตถสัจจะ รู้ถึงอาการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไม่มี เรา ไม่มีเขา มีแต่สติ ปัญญา กับอาการที่กาลังปรากฏขึ้นแล้วเป็นไปตามเหตุ ปัจจัยอยู่เนือง ๆ เหมือนรูปนามขันธ์ ๕ ของเรา ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เมื่อไหร่
