Page 492 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 492
474
สํานักวิปัสสนําพัฒนําทํางจิต จังหวัดตรัง วันที่ ๑๘ มีนําคม ๒๕๕๗
การปฏิบัติของเรา ย้าอย่างหนึ่งก็คือว่า เป้าหมายของการปฏิบัติ สิ่งที่ เราต้องทา จุดที่ต้องสังเกต อารมณ์ที่ต้องกาหนด ก่อนอื่นเราต้องรู้ว่า เวลา เรากาหนดอารมณ์ต่าง ๆ ให้มี “อารมณ์หลัก” ในการกาหนดชัดเจน ใน การเจริญวิปัสสนา การมีสติรู้อยู่กับปัจจุบัน อารมณ์หลักต้องชัดเจนว่าเรา กาหนดอารมณ์ไหน กาหนดอาการอะไร อย่างเช่น เวลาเรานั่งกรรมฐาน นั่ง สมาธิทุกครั้ง พวกเราจะรู้สึกว่าอารมณ์หลักหายากจัง มีแต่อารมณ์ย่อย ๆ อันนั้นนิด อันนี้หน่อย
ที่จริง อารมณ์หลัก ๆ ที่ปรากฏขึ้นมาเฉพาะหน้า คาว่า “เฉพาะหน้า” คือ สิ่งที่จิตเรากาลังรับรู้อยู่ขณะนั้น หรืออารมณ์ที่เรากาลังรับรู้อยู่จริง ๆ ไม่ ว่าจะเป็นอาการของเสียง... ขณะเสียงที่เกิดขึ้นมา เวลากาหนดเสียงก็รู้ชัดเลย ว่า ขณะที่เรากาลังตามกาหนดรู้อาการเกิดดับของเสียงนั้น เสียงมีการเกิดดับ ในลักษณะอย่างไร ? ทีนี้คาว่า “เสียงที่เกิดขึ้น” เสียงประเภทไหนที่จะเป็น อารมณ์หลักได้ ? เสียงที่ปรากฏชัดในขณะนั้น ๆ อาจจะชัดอยู่ประมาณสัก ๒ นาที ๓ นาที แต่ถ้าเรารู้ชัดถึงอาการเกิดดับของเสียง อันนั้นเป็นอารมณ์ หลักในขณะนั้น
แต่ถ้าเรานั่งอยู่เงียบ ๆ เมื่อเสียงหมดไป แล้วอารมณ์อื่นเกิดขึ้นมา อารมณ์ที่ปรากฏขึ้นมาใหม่ที่ต่อจากเสียง ถ้าเรารู้ว่าเป็นอาการเกิดดับของ อะไรได้ก็จะดี ขณะแรกที่ปรากฏขึ้นมา มันมีอาการเกิดดับ วาบสว่าง วาบ สว่าง เรียกชื่อไม่ถูกเลยว่ามันเป็นอะไร ก็เรียกว่าวาบสว่างนั่นแหละ ใช่ไหม ?
