Page 70 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 70
52
โยคี (๑๒) : แล้วเราต้องดูอันไหนคะ ?
พระอาจารย์ : มี ๒ อย่างเกิดขึ้น แล้วพอเห็นว่าเวทนากับจิต เป็นคนละส่วนกัน ตรงนั้นรู้สึกเป็นไง ? จิตเราตื่นตัวมากขึ้น ? ความทรมาน ลดลง ?
โยคี (๑๒) : ตัวจิตตัวหลังที่เห็น ก็รู้สึกว่าไม่ทรมาน แต่ถ้าเราไปดู จิตตัวแรกที่สู้อยู่ ก็จะเจ็บมากค่ะ
พระอาจารย์ : ถ้าเราสู้ เราก็จะเจ็บ เพราะฉะนั้น การแยกออกมา ให้มาดูจิตตัวนี้ ไปดูตัวผู้ดูนิดหนึ่ง แล้ว ขณะที่ผู้ดูเรารู้สึกไม่ทรมาน เราก็ มาสังเกตอาการเวทนาไปด้วย ว่าเขาเกิดดับยังไง ไม่ต้องมุ่งเข้าไป ถ้ายังไม่มี กาลัง ไม่ต้องมุ่ง ให้ดูตัวนี้ แล้วก็สังเกตอาการ
โยคี (๑๒) : ดูเฉย ๆ ใช่ไหมคะ ?
พระอาจารย์ : นิ่งดูก่อน พอเห็นอาการเกิดดับชัด ค่อยเข้าไปรู้ โยคี (๑๓) : ขอบพระคุณค่ะ
พระอาจารย์ : การกาหนดเวทนามีลักษณะอย่างนี้นะ อย่างเมื่อกี้ บอกว่า พอกาหนดไปแล้ว จิตกับเวทนาแยกจากกัน แต่ถ้ามุ่งเข้าไปแล้วรู้สึก ทรมานหรือปวดมาก ถ้าแยกออกมาแล้ว ยังเห็นอาการเกิดดับของเวทนา อยู่ ตรงนั้นดูไปได้เลยนะ แล้วอีกอย่างหนึ่งคือ ตอนแรกเราเข้าไป ถ้าสู้ไม่ไหว ให้ถอยออกมาอย่างนี้ ถูกแล้ว พอถอยออกมาปุ๊บ เวทนานี้ยังเป็นอยู่ แต่ถ้า เราสังเกตไป แล้วเริ่มน้อยลง เบาลง ก็ตามรู้จนเขาหมดไป พอเวทนาหมด จิตตรงนี้รู้สึกเป็นยังไง ? อันนี้ให้ดูที่จิตอีกทีหนึ่ง
และอกี อยา่ งหนงึ่ กค็ อื ถา้ เปน็ เวทนาทไี่ มใ่ ชเ่ ปน็ กอ้ น อาจจะเปน็ อาการ แปลบ ๆ เหมือนมดกัด ขณะที่อาการเวทนาแบบนี้เกิดขึ้น ให้สังเกตว่า เวลา มันแปลบขึ้นมา จิตเรามีอาการแวบหายไปด้วยหรือเปล่า ? ตรงนี้ให้สังเกต เวทนาดับ จิตดับหรือเปล่า ? สังเกตในลักษณะอย่างนั้น
