Page 94 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 94
76
จิตเราก็เหมือนกัน เรารู้สึกว่าเรายิ่งใหญ่มาก ๆ ใหญ่สาหรับใคร ล่ะ ? ใหญ่สาหรับคนนั้น ใหญ่สาหรับคนนี้ แต่สาหรับตัวเอง นิดเดียว! อารมณ์อะไรเข้ามากระทบก็เอาไม่อยู่แล้ว จะข่มทุกอย่าง แต่ข่มอารมณ์ไม่ได้ ก็ไม่ดี! เพราะฉะนั้น สิ่งที่เราต้องละ มันอยู่ตรงนี้ ไม่ได้อยู่ข้างนอก ปฏิบัติ ธรรมแล้วทิ้งทุกอย่าง ละทุกอย่าง ละอะไรสาคัญที่สุด ? ละอัตตา ละตัวตน ละความโง่ของเรา ละความไม่รู้ พอดับความเป็นเรา ละตัวตนปุ๊บ ความทุกข์ ก็จะเกิดน้อย เพราะเรา “รู้”
และถ้าละตัวตนแล้ว เรามารู้ความจริงของทุกอย่าง เขาก็เป็นไปตาม เหตุปัจจัย ความทุกข์ก็จะน้อยลงอีก เห็นไหม ปฏิบัติธรรมไม่ได้อยู่ไกลตัว เลย อยู่กับเราทุกวัน ไปไหนก็ตาม ไปไหนก็ตาม... เพราะฉะนั้น จงปฏิบัติ ธรรมให้เป็นเรื่องปกติของชีวิต จงเจริญสติจนรู้สึกว่าการหยุดเจริญสติเป็น อย่างไรไม่รู้ นั่นแหละถึงจะดี! เมื่อไหร่เราจะได้เจริญสติเสียทีหนึ่ง ? ตอนนี้ เจริญสติหรือยัง ? ปีหนึ่งมาเจริญสติครั้งหนึ่ง... น่าสงสารนะ น่าสงสารชาว พุทธ
เพราะฉะนั้น ปฏิบัติธรรมให้ทาเป็นกิจวัตร การเจริญสติปฏิบัติธรรม ง่ายกว่าล้างหน้าด้วยซ้า! ตื่นเช้าขึ้นมา ล้างหน้าใช้เวลากี่นาที ? ตื่นเช้าขึ้นมา ใช้เวลาตั้งสติกี่นาที ? เห็นไหม นิดเดียวเอง! แค่ตั้งใจสติก็มา ล้างหน้าใช้ เวลาตั้งนาน แค่แปรงฟันก็ใช้เวลานานมากแล้ว ตื่นเช้าขึ้นมาล้างหน้าทุกวัน ต้องเปลี่ยนใหม่นะ ต้องล้างทีเดียว ๒ อย่าง ตื่นเช้าขึ้นมา ล้างทั้งหน้าล้าง ทั้งใจ ก่อนที่จะไปทางาน เพราะหน้ากับใจเราสามารถล้างไปพร้อมกันได้ ไม่ ต้องแบ่งเวลา เห็นไหม กลายเป็นว่าการปฏิบัติธรรมเราทาได้ตลอดเวลาแล้ว อยา่ ตงั้ เงอื่ นไขใหต้ วั เองปฏบิ ตั ธิ รรมไมไ่ ด้ ตอ้ งหาโอกาสและเออื้ แกก่ ารปฏบิ ตั ิ ธรรมของตัวเอง นั่นแหละจะได้ประโยชน์อย่างเต็มที่
เราเป็นชาวพุทธ เราเคารพ เราศรัทธาพระพุทธเจ้า เราเชื่อมั่นใน พระพุทธเจ้าว่าเป็นผู้วิเศษ เป็นผู้พูดความจริง ใครเจริญรอยตาม บุคคลนั้น
