Page 12 - ต้นจิตและอริยาบทย่อย
P. 12
6
กาหนดอิริยาบถย่อย เรามีอารมณ์หลัก ณ ขณะนั้นว่าเรากาหนดอาการ อะไร อันนี้อย่างหนึ่ง
เวลากวาด ไม่ว่าเราจะกวาดอาคารหรือกวาดใบไม้ มีเจตนาที่จะมี บรรยากาศของความวา่ ง ความเบา หรอื ความสงบรองรบั เหมอื นกนั เวลา กวาด สงั เกตนดิ หนงึ่ ตา แหนง่ ทชี่ ดั ทสี่ ดุ สา หรบั เรา บางคนจบั ไมก้ วาดแนน่ จนไม่รู้สึกถึงอาการบริเวณมือที่กระทบไม้กวาด แต่ไปชัดที่ปลายไม้กวาด ที่มีการกวาดแล้วสะบัดฟึด ๆ ๆ ไป ถ้าชัดตรงนั้น ก็สังเกตอาการที่ปลาย ไม้กวาดที่กวาดไปแต่ละขณะ ฟึบ...ดับ ฟึบ...ดับ ดับไป ๆ แล้วจิตมุ่งไป ที่อาการกวาดแล้วดับ กวาดแล้วดับ กวาดแล้วดับ... มุ่งไปตรงนั้นเรื่อย ๆ ลองดูว่า แต่ละขณะที่ดับไป ๆ พอสุดปุ๊บ อาการเกิดดับของอาการกวาด มีอาการเปลี่ยนอย่างไร สังเกตตรงนี้ จุดสาคัญก็คือว่า สังเกตว่า อาการ กวาดแต่ละขณะ ๆ จริง ๆ แล้ว ถามว่าต่างจากการเดิน หรือต่างจากการ กาหนดอาการเกิดดับของเสียงไหม ? ไม่ต่าง เพราะเขาเกิดทีละขณะ ๆ ตรงนี้เป็นการกาหนดรู้ ถ้าเราโฟกัสจุดตาแหน่งที่ชัดเจนว่า ขณะนี้อาการ ตรงนี้ชัดที่สุด ก็กาหนดตรงนั้นไป แต่บางคนอาการกวาดไม่ได้ชัดอยู่ที่ ปลายไม้กวาด แต่ไปชัดอยู่ที่มือ เวลาสะบัดข้อมือแต่ละครั้ง รู้สึกชัดถึง อาการสะบัด เคลื่อนไป ๆ ชัดตรงไหน...สังเกตตรงนั้น!
หรือบางทีขณะที่เรากวาดใบไม้แล้ว ไม้กวาดกวาดโดนพื้นแล้วมี เสียงดังแกร๊ก ๆ แกร๊ก...หาย แกร๊ก...หาย ถ้าเสียงชัด ไปกาหนดรู้อาการ ของเสียงกวาดที่ปรากฏขึ้นมา เคลื่อนไป...แกร๊ก เหมือนขีดครั้งหนึ่ง แล้ว มีอาการแกร๊กเป็นเส้น แล้วมีอาการสะดุดปุ๊บ ๆ ๆ ดับ ปุ๊บ ๆ ๆ ดับ ปุ๊บ ๆ ดับ... หรือพรืดแล้วก็ดับไป พรืด...ดับไป พอจิตนิ่งมากขึ้น ตั้งสติมากขึ้น อาการที่เป็นพรืดเขาดับอย่างไร จิตดับไปด้วยไหมในแต่ละขณะ ๆ
