Page 34 - ต้นจิตและอริยาบทย่อย
P. 34
28
ทาทุกวัน ๆ พอใจที่จะรู้ต้นจิตบ่อย ๆ บางครั้งโยคีจะเกิดความรู้สึกว่า พอสติดีขึ้น ไม่ต้องสังเกต มันทางานของมันเอง สังเกตไหมว่า ตอนที่ สติดี ๆ จะเกิดความรู้สึกว่า เห็นเลยจิตมันทางานเองโดยที่เราไม่ต้องสั่ง สตไิ วมาก เราไมต่ อ้ งทา อะไรเลย สตเิ ขาทา งานเอง... นคี่ อื ไมใ่ ชอ่ ยู่ ๆ เขาก็ ทา งานเอง สงิ่ ทตี่ อ้ งรคู้ อื ทา อยา่ งไรสตถิ งึ มกี า ลงั มากขนึ้ จนเขาทา งานเองได้ นี่คือรู้เหตุ รู้ที่มาที่ไป ไม่ใช่อยู่ ๆ ก็บอกว่าตอนนี้ไม่ต้องทาอะไรแล้ว เห็นอะไรจิตก็ทา ๆ ๆ รู้เองหมดเลยโดยที่ไม่ต้องกาหนด จริง ๆ แล้วเป็น ขั้นตอนหนึ่งที่เกิดขึ้น ส่วนใหญ่พอเกิดขึ้นอย่างนี้ โยคีรู้สึกสบายแล้ว ก็ จะไม่ใส่ใจ พอปล่อยให้เขาทาหน้าที่ของเขาไปสักพัก เขาก็หมดพลัง พอ หมดพลัง ก็ต้องพยายามหาอาการเกิดดับใหม่ ต้องนิ่งเพิ่มขึ้น จึงทาให้ บางทีสภาวธรรมขึ้นแล้วก็ลง ขึ้น-ลง ๆ ถ้าลงเร็วขึ้นเร็วก็ดีอย่าง แต่ลง เรว็ แลว้ ขนึ้ ยาก กา ลงั สตเิ รามนั เพมิ่ ขนึ้ ชา้ เพราะวา่ บางทเี ราไมร่ ู้ เพราะฉะนนั้ การกาหนดต้นจิตจึงเป็นสิ่งที่สาคัญ
เมื่อก่อนท่านแม่ครูบอกว่า ต่อไปให้กาหนดต้นจิต จากนี้ต้อง กา หนดตน้ จติ ใหม้ ากขนึ้ ลองสงั เกตตน้ จติ นะ... เหมอื นทใี่ หท้ า เมอื่ กแี้ หละ จะได้รู้ว่าต้นจิตคืออะไร ต้นจิตอยู่ตรงไหน พอรู้ว่าต้นจิตคือจิตที่รู้ก่อน ขยับ อ๋อ! มันนิดเดียวเอง นั่นแหละต้นจิต แล้วท่านก็บอกว่า ไปกาหนด ต้นจิตมา ทาแล้วกลับมาส่งอารมณ์ ต้องส่งทุกวันเลย ตอนกลับมาส่ง อารมณ์ ไมใ่ ชส่ รปุ วา่ วนั นตี้ น้ จติ ดขี นึ้ วนั นกี้ า หนดตน้ จติ ไดร้ อ้ ยเปอรเ์ ซน็ ตเ์ ลย ไม่ใช่อย่างนั้น! นั่นคือการสรุปเอง แต่สิ่งที่ต้องเล่าคือ “ตอนนี้รู้ทันต้นจิต มากขึ้น เห็นต้นจิตชัดเจนมากเลยว่า แว็บนิดหนึ่งแล้วดับ แว็บนิดหนึ่ง แล้วดับ... หรือเห็นอะไรก็เห็นต้นจิตแว็บไปก่อน” แล้วถ้าเห็นต้นจิตชัด อาการที่ตามมาเป็นอย่างไร อาการเกิดดับที่ต่อจากต้นจิตสั่งงานไป
