Page 68 - มิติธรรม

62
๒๙. องคประกอบของอนัตตา
รูปนาม เปนคนละสวน
เห็นอาการเกิดดับของรูปนาม
บังคับอาการเกิดดับของรูปนามไมได
๓๐. เมื่อมีเวทนาเกิดขึ้น ไมตองไปจองจับอาการ ใหเวทนาปรากฏ ขึ้นมาเอง สติจะเปนเพียงผูรับรูเทานั้น
๓๑. เบื่อที่ประกอบดวยปญญา
เบื่อนั้นเกิดอยูในความเงียบ ไมมีน้ําหนัก จิตหดสั้น ไมขวนขวายในอารมณ
อารมณตาง ๆ จะไหลเขามาใหสติกําหนดรู เห็นอาการเกิดดับของอารมณ
ไมมีตัวตน
๓๒. เบื่อประกอบดวยกิเลส
เปนความเบื่อที่ตั้งอยูในความหมอง จิตฟุงซาน ปฏิเสธอารมณ
ไมเห็นอาการเกิดดับของอารมณ
มีตัวตน
๓๓. เห็นธรรมชาติทั้งหมดหยุดนิ่ง เกิดจากจิตหยุดนิ่ง เงียบสงบ เปนจิตที่ละเอียดออนมาก ใหความรูสึกเหมือนไมมีสิ่งมีชีวิตอยูในใจ เปนอาการรับรูที่ไมเหลือเศษอยางชัดเจน
๓๔. ความรูสึกกับบรรยากาศเปนอันหนึ่งอันเดียวกันเรียกวา ฌาน ๓๕. จะเปนฌานประเภทใดขึ้นอยูกับสภาพจิตขณะนั้น
๓๖. อารมณฌานมีหลายอยาง
บรรยากาศของความรูสึกละเอียดออน เปนฌานอยางหนึ่ง