Page 70 - มิติธรรม

64
๔๙. เมื่อรูสถานะแลว จิตวิญญาณจะตองปรากฏขึ้นทันที พรอม กับความชัดเจน
๕๐. จิตวิญญาณของคนดี เปนประธานของความดีทั้งหมด
๕๑. การยายจิตนั้น ถาหากจิตมีกําลังมาก จะมีลักษณะของการ ถอดจิต คือหลุดจากอารมณหนึ่งไปยังอีกอารมณหนึ่งไดอยางเด็ดขาด เปนอาการหลุดที่มีกําลังมาก
๕๒. ขณะสนทนาทุกครั้ง จะตองมีบรรยากาศของสถานะนั้น ๆ ปรากฏขึ้นมา การแสดงออกจะเหมาะสม ควรแกสถานะ
๕๓. บรรยากาศของสถานะ เปนบอเกิดของสติสัมปชัญญะ
๕๔. ตองการดับอารมณฝายอกุศล ใหดับที่รสชาติ ทั้งนี้เพื่อใหอกุศล ที่มีอยูในใจหมดกําลังลง
๕๕. รสชาติในที่นี้หมายถึงความรูสึก ชอบ ไมชอบ ขุนมัว ฯลฯ
๕๖. ตองการดับอารมณฝายกุศล ใหดับที่รสชาติหรือบรรยากาศ การดับนี้เพื่อตองการเพิ่มหรือเปลี่ยนอารมณฝายกุศลใหมีกําลังมาก ยิ่งขึ้น หรือตองการยกจิตขึ้นสูกุศลอื่น
๕๗. การปฏิเสธอารมณ จะทําใหจิตใจเศราหมอง หงุดหงิด อึดอัด หดหู
๕๘. ยกจิต ใหใชกับสุขเวทนา ขณะที่จิตมีกําลัง
๕๙. ยายจิต ใหใชกับทุกขเวทนา หรือขณะที่จิตออนกําลัง
๖๐. กิริยาที่แสดงออกทางกาย วาจา ใจ ของพระอรหันตเรียกวา
สังขารสามัญ
๖๑. พลังจะตั้งอยูไดนานหรือไมนั้น ขึ้นอยูกับกําลังจิตของแตละคน
จิตมีกําลัง อายุของพลังจะตั้งอยูไดนาน หรือตลอดไปไมตองสรางใหม ๖๒. รูกวาง รูลึก พลังเกิดงาย อาการรับรูเหมือนเขาไปอีกมิติหนึ่ง