Page 104 - มรรควิถี

90
อารมณ ถาเปนอารมณจรอยางไรขณะแรกก็ไมทัน จะทันไดสติตองมีความ ใสคมชัดมาก แตขณะที่สองสามารถกําหนดใหทันได ทันขณะที่สอง ที่ สาม ที่สี่ขณะตอไป เมื่อทันแลวใหเกาะติดอารมณทันที อาการเกิด-ดับ ของอารมณจะปรากฏขึ้นมา ใหเกาะติดอาการเกิด-ดับใหตลอด สังเกต อาการเกิด-ดับมีลักษณะเกิด-ดับอยางไร ขณะกําหนดจิตตองอยูที่เดียว กับอาการ พรอมกับสังเกตวา จิตที่อยูที่เดียวกับอาการนั้นเกิด-ดับไปดวย หรือไม ถาสังเกตอยางนี้จะเห็นวา รูป-นามอยูที่เดียวกันแตไมใชอันเดียว กัน รูป-นามอยูที่เดียวกันแตเปนคนละสวน เปนคนละอยางกัน เวลารูป ดับนามดับ รูปเกิดนามเกิด เพราะฉะนั้น นักปฏิบัติจึงตองมีการพิจารณา อยางเปนพิเศษ ดวยการเกาะติดอาการเกาะติดกับสภาวะ จะตองเกาะติด กับทุก ๆ อาการ ทุก ๆ ขณะเกิด-ดับที่กําหนดอยู
โดยธรรมชาติแลวถาเราเกาะไมติดหรือไมตอเนื่อง ความรูสึกหรือ จิตเราจะมีอาการถอยออกมา ถารูสึกวาถอยออกมาก็ตองเกาะใหม พอมัน ดับไปแลวรูสึกวามีชองวาง ระหวางใจรูกับอาการเกิด-ดับก็ตองเขาไปใหม ตองทําอยางนี้ ตองทําซ้ํา ๆ ทีเดียวไมพอ สังเกตบางครั้งสติเกาะติดสภาวะ ปุบ จะเห็นวาอาการเกิด-ดับนั้นดับอยางเด็ดขาด บางครั้งไมไดเกาะอยูที่ อาการ แตเขาใจผิดคิดวาเกาะติดในอาการนั้นอยูก็มี ทั้งนี้เกิดจากสติออน เวลาเลาสภาวะออกมาจะรูวาสภาวะในลักษณะอยางนี้ เขาไมถึงอาการหรือ เกาะไมติด ฉะนั้นจึงตองมีสติเกาะติดอาการใหตลอด ตรงนี้สําคัญมาก บางครั้งสภาวะเกิดเปลี่ยนไปโดยที่เราไมสามารถที่จะเกาะติดกับอาการนั้น ไดตลอด เม่ือเกาะไมไดก็ตองนิ่ง ๆ ในบรรยากาศ ตองขยายความรูสึกให เปนบรรยากาศกอนนะ เมื่อน่ิงในบรรยากาศแลว ใหจับที่ใจที่รูวานิ่ง จะเห็น การเปลี่ยนแปลงของใจรู เมื่อมีการเปลยี่ นแปลงหรือมีสภาวะใหมเกิดขึ้นใน บรรยากาศ ใหไปกําหนดรูอาการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น รูวาเกิดแลวดับ อยางไร ความรูสึกที่ทําหนาที่รับรูอารมณไมวาอารมณไหนก็ตาม เราจะเห็น