Page 125 - มรรควิถี
P. 125
จะสงผลใหเรามีความสุข ความสงบ สันติ เกิดความไมเบียดเบียนซึ่งกัน และกัน ไมเบียดเบียนตัวเอง ไมเบียดเบียนผูอื่น คําวาไมเบียดเบียนตัวเอง ก็ตองมีความพิเศษ หรือมีตัวพิจารณาใหละเอียดขึ้นไป การไมเบียดเบียน ตัวเองดวยอกุศล บางครั้งตองใชความอดทนเพื่อสรางความดี บางครั้ง ตองใชความอดทนเพื่อสรางความดี ไมใหอกุศลนั้นมาเบียดเบียนเราใหไป สูที่ต่ํา
เพราะฉะนั้นจึงตองมีขันติ มีความอดทนเขามาเกี่ยวของ ไมใชไม เบียดเบียนตัวเองแลวไมมีความอดทน ไมทําอะไรกลัวความลําบาก ทําไป แลวตัวเองลําบาก ไมสบายเกิดความเดือดรอน อันนั้นเปนไปตามความ อยาก บางครั้งจะเปนไปตามความอยาก คือขาดความอดทนแตอยาก สุขสบาย เมื่อขาดความอดทนสิ่งที่จะตามมาก็คือกิเลส คือจะทําอะไรก็ ไมได เกิดความออนแอขึ้นมา เพราะฉะนั้นพระพุทธเจาจึงสอนใหมีขันติ มีความอดทนเพื่อที่จะสรางความดี พระพุทธเจาก็อาศัยความเพียรตาง ๆ คนเราเมื่อมีความเพียรก็จะมีความอดทน ที่จะตอสูกับอุปสรรคตาง ๆ ที่เกิดขึ้นกับชีวิตเรา ในแตละวันเราจะสูอุปสรรคตาง ๆ ได ก็ตองมี เปาหมายอยางชัดเจนและตั้งมั่น เหมือนเราปฏิบัติธรรม การปฏิบัติธรรม ตองมีเปาหมายของการปฏิบัติ ตองรูวาปฏิบัติเพื่ออะไร รูเหตุ รูผล เมื่อ รูเหตุรูผลรูเปาหมายของการปฏิบัติแลว ก็ตองมีความเพียร ในขณะที่ปฏิบัติ ยอมมีอุปสรรคบาง อุปสรรคของแตละคนก็ไมเหมือนกัน เพราะฉะนั้น เมื่ออุปสรรคแตละคนไมเหมือนกัน เมื่อมีอุปสรรคขึ้นมา สิ่งที่ตองมีหรือ พื้นฐานก็คือความอดทน มีขันติความอดทนและตองมีความเพียร เพียร ที่จะทําสิ่งนั้นใหบรรลุเปาหมาย ในสิ่งที่ตัวเองตั้งใจและปรารถนาเอาไว
การปฏิบัติถามีเปาหมายเพื่อความหลุดพน หรือเพื่อการขัดเกลา กิเลสตัวเอง ตรงนี้ตองรูชัดนะ มีเปาหมายเพื่อขัดเกลากิเลส หรือมีเปาหมาย แคตองการความสงบชั่วขณะหนึ่งเทานั้น หรือเพื่อดับทุกขเปนขณะ ๆ ไป
111