Page 169 - มรรควิถี

เกิดใหมพรอมอาการ ตรงนี้จะดีมาก ๆ สติไดปจจุบัน การกําหนดอารมณ ไดปจจุบัน
แลวอีกอยางหนึ่งที่บอกวาเปนชีวิตใหม ที่กลาวถึงวาความเปนชีวิต ใหม หมายถึงวาขันธ ๕ ที่ยอลงมาคือรูปกับนาม ไมใชขันธ ๕ ขณะใหญ... ขณะเล็ก เพราะขันธ ๕ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ยอลงมา คือรูปกับนาม เมื่อรูปดับ นามดับ พอเกิดใหมถามวาเปนชีวิตใหม แตตอง เห็นนะ ไมใชคิดเอา เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงตรงนี้ การที่เห็นอาการเกิด ดับ จิตเราเกิดขึ้นมาใหม รูปนามใหมเกิดขึ้น ถามวารูปนามใหมที่เกิดขึ้น เปนอยางไร ? รูปนามใหมที่เกิดขึ้นรูสึกอยางไร ? ใสมากขึ้น ? บริสุทธิ์ มากขึ้น ? มีพลังมากขึ้นหรือเทาเดิม ? อันนี้ใหสังเกตดู..
เมื่อเห็นอยางนั้น ชีวิตใหมของเรา เมื่อมีชีวิตใหมเกิดขึ้น ทีนี้วาเรา สามารถเห็นขณะเล็ก เห็นชีวิตการเกิดใหมของรูปนาม มันเกี่ยวกับบัญญัติ ไหม ? เกี่ยว เพราะการที่เห็นปรมัตถได เราก็อาศัยรูปบัญญัติ เหมือนรูป บัญญัติอันนี้ รูปบัญญัติภายนอก มัชฌัตติการมณ... อัชฌัตติการมณ อารมณภายใน อารมณภายนอก รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส อารมณภาย ในคือความรูสึกหรือความคิดหรือจิตของเราหรืออาการเกิดดับของรูป ตรง นี้อารมณภายใน ที่เราเห็นอาการเกิดดับ เพราะฉะนั้นใครก็ตามที่เห็นอาการ เกิดดับของเสียง เขาเรียกอาศัยอารมณภายนอก กําหนดอาการเกิดดับของ อารมณภายนอก แตชัดในความรูสึก แตถาเมื่อไหรที่เราเห็นอาการเกิดดับ ของรูป นั่นคืออาศัยอารมณภายใน เห็นอาการเกิดดับของเวทนา อาศัย อารมณภายใน เห็นอาการเกิดดับของความรูสึกที่ทําหนาที่รูเปนการเห็น อารมณภายใน ไมวาจะเปนการอาศัยอารมณภายในหรือภายนอกก็ตาม สิ่งที่ตองกําหนดรูคือ ในลักษณะเดียวกันคือ อาการเกิดดับ อาการเกิดดับ ของอารมณเหลาน้ัน เพื่ออะไร ? การกําหนดรูอาการเกิดดับของรูปนาม เพ่ือมรรคผลนิพพาน เพื่อการปลอยวาง การไมยึดติด เพื่อความบริสุทธิ์
155