Page 17 - มรรควิถี

รูจักศรัทธาในความดีของตนเอง แมมีเพียงเล็กนอยก็ตาม เราสามารถเลือกที่อยูใหกับจิตเราได จะอยูอยางพรหม ? อยูอยาง
เทวดา ? หรืออยูอยางมนุษย ?
- ถาอยากอยูอยางพรหม เราตองมีความเมตตา กรุณา มีความ
เอื้อเฟอ เผื่อแผ อยูดวยจิตที่ออนโยน รูจักเห็นใจ และใหอภัยผูอื่น
- อยูอยางเทวดาเราตองมีความละอายตอบาปตอการกระทําที่ไมดี - ถาอยูอยางมนุษย ตองมีศีล ๕ บริสุทธิ์ ไมเบียดเบียน ไมพูดใน
สิ่งที่ไมดี
- ถาอยูอยางนรก ก็ใหเอาแตทุกข เอาแตเคียดแคน เคียดแคน
คนโนน เคียดแคนคนนี้ แลวเก็บสะสมเอาไวในใจใหมาก ๆ อริยะชนควรจะอยูอยางไร ? อยูในสภาพไหน ? ควรอยูในสภาพที่ ไมมีตัวตน ถึงมีก็ควรใหมีนอยที่สุด ถาเราสามารถตัดความรูสึกวามีเรา เราเปนนั่น เราเปนนี่ ออกจากความรูสึกได ความมีตัวตนของเราก็ไมเกิด เพราะฉะนั้นตองพยายามแยกรูปนามใหได ใหเห็นเปนคนละสวน ตัวตน หมดไปอกุศลเราก็หมดดวย ที่เราอยูอยางนี้ไมไดตลอด เพราะวาเราไมมี ศรัทธาในตนเอง คิดวาเปนเรื่องยาก ความตั้งมั่นในการเจริญสติจึงไม มั่นคง เดี๋ยวมีเดี๋ยวหมด เดี๋ยวผลุบเดี๋ยวโผล ผลุบ ๆ โผล ๆ อยูอยางนั้น ไมมั่นคง โผลอีกทีหนึ่งก็บิดก็หันไปอีกดานหนึ่ง ผลุบเขาไปก็มองอะไร
ไมเห็น โผลอีกทีก็หันไปอีกดานหนึ่ง เรียกวาศรัทธาหัวเตา ขณะที่สภาพจิตเปนกุศลก็ศรัทธา ศรัทธาในการปฏิบัติ ศรัทธาใน ธรรมะ แตพอจิตเปนอกุศลก็ปรุงแตง จึงอยูในสภาพ เดี๋ยวดีเดี๋ยวไมดี ผลุบ ๆ โผล ๆ เดี๋ยวสุขเดี๋ยวทุกข เกิดจากศรัทธาไมตั้งมั่น ที่ไมตั้งมั่น เพราะอะไร ? ศรัทธาไมตั้งมั่นเนื่องจากวา เราไมรูวาจะตองทําแบบไหน ศรัทธาของเราจึงจะมั่นคง เมื่อมีความศรัทธาแลวควรทําอยางไร ? ศรัทธา ของเราจึงจะตั้งมั่น ? ใหพยายามนึกถึงความดีของตนเองบอย ๆ ยิ่งนึก
3