Page 200 - มรรควิถี

186
เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา ไมมีอะไรเลยอยูเหมือนเดิม ถึงแมเราจะอยาก ใหอยู จะบังคับยังไง ทําอยางไรก็ตาม พอถึงเวลาเขาก็เปลี่ยน ถึงเวลาเปลี่ยน ก็เปลี่ยน จะเปลี่ยนไปตามอายุ ตามเหตุปจจัย เปลี่ยนไปตามเหตุปจจัยที่ เขามา เพราะฉะนั้นสภาวะเหลานี้ อารมณที่เปนบัญญัติ สมมติบัญญัติเหลา นี้ไมเที่ยง เราเห็นกันอยูทุกเมื่อเชื่อวัน ไมวาจะเปนของเราเอง หรือของ ผูอื่น ความเปลี่ยนแปลง สวนใหญจะเห็นความเปลี่ยนแปลงของผูอื่น มากกวาเห็นความเปลี่ยนแปลงของตัวเอง แมแตความเปลี่ยนแปลงทาง รางกาย ความแก.. แตจิตใจไมยอมรับ เราก็ไมยอมรับความแกของเราเอง รางกายจะเปลี่ยนแปลงยังไง ถาจิตใจไมยอมรับ ก็ยังรูสึกวายังไมยอมแก อันนั้นคือเกิดจากจิตใจ แตรางกาย..ถาคนอื่นเห็นเขาก็จะเห็นวาคนนี้ นาน ๆ เจอที มีอายุมากขึ้น เปลี่ยนแปลงไปแลวนะ มีสิ่งบงบอก ผมหงอก ผิวหอเหี่ยว เปนตัวบอก แตตัวเราเองถาไมพิจารณาก็จะไมรู สิ่งที่รูไดมาก ที่สุดของคนเราก็คือ เมื่อมีเวทนาเกิดขึ้น มีการเจ็บไขไดปวย มีอาการปวด มีอาการเจ็บไข ไดปวยเกิดข้ึน จึงจะรูถึงลักษณะของสังขารของตัวเราเอง เปลี่ยนไปอยางไร
เมื่อเราเห็นอยางนี้ การพิจารณาดูรางกาย รูปนามรางกายที่เปน บัญญัติ ที่เปนสมมติสัจจะ ความจริงโดยสมมติ อยางหนึ่งถาเราพิจารณา ตามหลักธรรมคําสอนของพระพุทธเจาที่ตรัสถึงสิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดขึ้น เปลี่ยนแปลง แลวก็ดับไปเปนธรรมดา รางกายเราก็เหมือนกัน แตการ พิจารณาอยางนี้ เมื่อรูแลว บางครั้งรูวามีการเปลี่ยนแปลง แตก็ยังมีความ ทุกขกับการเปลี่ยนแปลงของเขาอยู ทําไมถึงทุกขกับการเปลี่ยนแปลงของ รางกาย ? สิ่งที่ทําใหเราทุกข เกิดจากการเปลี่ยนแปลงของรางกายก็คือความ รูสึกหรือความเขาใจวารางกายอันนี้เปนของเรา ความเขาใจก็คือเราเห็น ความเปนอนิจจัง ความเปนทุกขของรางกาย เห็นความเปนอนิจจังคือ ความเปลี่ยนแปลงของรางกาย ความเจ็บไขไดปวยเปนทุกข รางกายเปน