Page 213 - มรรควิถี

อีกอยางหนึ่งก็คือ ความหมายของความเปนอนัตตาคือเราบังคับ ไมได บังคับบัญชาไมได เมื่อเหตุปจจัยเขาพรอมก็ตองเปน เขาตองเปลี่ยน ไมวาจะเปนเรื่องวิบากกรรมอะไรก็ตาม แมรูวาเปนวิบาก รูกอนแตก็ตอง เกิด นั่นคือเราแครู แตแกไขอะไรไมได เมื่อถึงเวลาเขาเกิดเขาตองเกิด เมื่อ เกิดแลวทํายังไง ? อันนั้นตางหาก การรับรูอยางมีสติ ที่สําคัญที่สุด รับรู อยางไมมีตัวตน ถึงแมมีอะไรเกิดขึ้น ก็ยังผอนหนักเปนเบาได รูดวยความ สงบ จากหนักก็จะกลายเปนเบา เพราะเราไมทําเติมไมทําตอหรือไมทําซ้ํา มันก็จะหยุดไป สงผลก็หายไป แตเมื่อไหรที่เรารูสึกหนักมาก ๆ ก็คือ ตัวเราเองทําตอ เขาเรียกมโนกรรมของเราปรุงแตงจิต แตงตอ จนถึงความ ทุกขมากขึ้น ตรงนั้นจึงหยุดใหเร็ว มีสติกําหนดรูใหทัน กําหนดรูถึงความ เปนคนละสวนกอน หรือดับความเปนตัวตนกอน
ความวิเศษอยางหนึ่งของการกําหนดความไมเปนตัวตน ใหสังเกต บอย ๆ นะ ลองสังเกตดู ไมวาจะรับรูอะไรก็ตาม รูถึงความไมมีตัวตน ความเปนคนละสวนระหวางจิตเรากับอารมณที่เกิดขึ้นทุก ๆ ขณะ เมื่อเห็น อยางนี้ ลองพิจารณาดูวาจิตใจเรารูสึกอยางไร ? เห็นอะไรก็ตาม เห็นวา จิตกับอารมณเหลานั้นเปนคนละสวน คนละสวนทุกขณะที่เกิดขึ้น ทุกขณะ ที่เกิดขึ้น เพราะฉะนั้นเวลาเราจะพูดจะทําอะไร เราจะรูทัน การที่เห็น อยางนี้บอย ๆ จะรูทันเจตนาในการกระทําของตัวเอง เพราะจะเห็นตัวเอง ชัด เพราะฉะนั้นเจตนาในการกระทํา ไมวาจะเปนคําพูดหรือการกระทํา ของเรา เราจะรูวาทําไปเพื่ออะไร ? พูดไปเพื่ออะไร ? พูดแลวกระทบ ใคร ? อันนี้สําคัญ การเจริญสติ เมื่อเรารูเทาทันจิตเรา การกระทําทางกาย ทางวาจา ก็มาจากจิตเปนผูสั่ง จิตปรุงแตง จิตปรุงแตงใหทํา จิตสั่งใหทํา เพราะฉะนั้นการที่เรากําหนดรูจิตตัวเองบอย ๆ เห็นจิตตัวเองชัดเจน ก็จะ ควบคุมถึงอาการของรูปไดดวย ขอฝากเอาไว
วันนี้ก็ขอฝากเอาไวใหเราไดพิจารณากําหนดรูถึงความเปนอนัตตา
199