Page 215 - มรรควิถี

แสดงพระธรรมเทศนา เนอื่ งในวนั ออกพรรษา พ.ศ.๒๕๕๒
ขอนอบนอมแดองคสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจา พรอมทั้งพระธรรม และพระอริยสงฆ
ขอแสดงความเคารพตอทานแมครูผูประสาทวิชามา ณ โอกาสนี้ดวย ขอความเจริญในธรรมจงมีแกญาติโยมทุก ๆ คน
วันนี้เรามารวมกันประชุมกันอีกในวันออกพรรษา วันเวลาผานไปไว แปบเดียวก็ผานพนไป วันเวลาผานรวดเร็ว แปบเดียวออกพรรษาแลว แสดงวาแปบเดียวเราก็แกไปมากแลว วันเวลาเปลี่ยนไป ความเสื่อมของ รางกายก็เขามา ทุกอยางตั้งอยูตามกฏของธรรมชาติ เกิดขึ้น ต้ังอยู ดับไป ความเสื่อมสลายของส่ิงท่ีเกิดข้ึน เมื่อมีเกิดก็ตองมีเส่ือม แลวก็ดับ ไปสลายไปในท่ีสุด สิ่งไหนที่เปนของหยาบอันใหญก็จะเส่ือมชาหนอย สลายชาหนอย ส่ิงไหนที่เปนของเล็กของละเอียดก็จะดับเร็ว เหมือนกับ สิ่งที่เรากําลังฝกปฏิบัติ ที่เรากําหนดรูอาการเกิดดับของรูปนาม อันน้ีเปน สภาวะท่ีละเอียด รูปนามที่เรารูเปนอารมณท่ีละเอียดออน เปนรูปนาม ปรมัตถยิ่งเกิดดับเร็ว โดยธรรมชาติก็เกิดดับ เกิดข้ึนช่ัวขณะหนึ่งแลวดับ ไปจิตดวงหนึ่งก็เกิดข้ึนชั่วขณะหน่ึงแลวก็ดับไป แมแตรูปเรา รูปขณะเล็ก ก็เกิดขึ้นมาช่ัวขณะหน่ึง ตั้งอยูไมเทาไหรก็หายไปแลว ดับไปแลว นี่เปนธรรมชาติของรูปนาม การกําหนดรูอารมณอยางนี้ดีอยางหนึ่ง ก็คือวาเรามาดูธรรมชาติของรูปนาม ของรางกาย ของใจเราเอง การท่ี เราเห็นธรรมชาติของรูปนามจริง ๆ ของรางกายหรือจิตใจที่มีการเปลี่ยน
201