Page 221 - มรรควิถี

อาจารยไมตองบอก พออาจารยบอกวาเหลือแตความรูสึกอยางเดียว แตละคน ออ..ตองจับที่ความรูสึก ตองจับที่ความรูสึก ดูแลว..ตองจับที่ ความรูสึก แตทีนี้วามีปญหาตรงนี้ บางครั้งจะรูสึกวาไมรูวาความรูสึกอยู ที่ไหน วางจนรูสึกวาไมรูวาความรูสึกของตัวเองอยูที่ไหนดวย ไมตองคิดนะ ไลสภาวะตาม คิดหาไมเจอหรอก ที่จริงแลวตําแหนงที่เราดู สังเกตดูนะวา ความวางที่เกิดขึ้นมันก็จะอยูบริเวณขางหนา รอบตัว ขางบน ปกติเราใช อะไรดู ? ใชตาใชไหม ? แตพอเราหลับตา ก็เหมือนตาภายใน ตาภายใน ตรงนี้ทําหนาที่ดู ลองสังเกตดู หลับตาแลวดู เมื่อทุกอยางวางหมด หลับ ตา แลวตาภายในทําหนาที่ดูอยู สังเกตดู ตัวที่ทําหนาที่ดูอยูนั้นคือความ รูสึกใชหรือเปลา ? ตําแหนงก็จะเห็นจะรูวา ออ.. อยูบริเวณนี้ตําแหนงนี้ เราจับที่ความรูสึก พอจับปุบเขามีอาการยังไง ? เราจับที่ความรูสึก เพราะ ฉะนั้นจะจับไมผิด แตถาจะไปหาที่อื่นที่ไกลออกไป หาไมเจอแนนอน
เพราะฉะนั้นการที่จะจับความรูสึกที่จะใหอยูไกลออกไป ตองมี อารมณใหจิตรับรู อยางเชน เรามองสิ่งใดสิ่งหนึ่ง แลวก็มีเปาหมายอยูที่ สิ่งนั้น เราก็จะเห็นวาความรูสึกอยูที่ตําแหนงนั้น อยูที่อารมณที่อยูขางหนา แตถาไมเห็นอะไรเลย ความรูสึกจะไปอยูที่ไหน ? สังเกตเมื่อไหรที่เรานิ่ง ความรูสึกของเรามันจะไมวิ่งไปวิ่งมา แตถาเมื่อไหรที่เราจับอะไรไมได แลวเราก็มองซายทีขวาที ที่ไกลออกไปทีอยูใกลที แลวก็บอกวาจับอะไร ไมได นั่นคือหมายความวาเราพยายามหาอารมณภายนอก ไปจับที่อารมณ ภายนอกหรือไปหารูปภายนอกที่เราหาไมเจอ เพราะฉะนั้นความรูสึก ก็คือตัวที่ทําหนาที่หา ไปท่ีโนนไปท่ีนี่ ตัวนี้ ความรูสึกที่ไปนั่นไปนี่ที่กําลัง หานั่นแหละคือความรูสึกที่เราตองกําหนด
แลวกําหนดยังไง ? ก็ความรูสึกที่ทําหนาที่หาโดยธรรมชาติที่เรา บอกวาจิตของเราเกิดดับตลอดเวลา แตตัวที่ทําหนาที่หา เราไมเห็นเลยวา เขาดับ ไมเห็นอาการเกิดดับ ก็กลายเปนตัวเราเปนผูมองผูหา จับตรงนั้น
207