Page 220 - มรรควิถี

206
วาง ๆ ทําอะไรไมถูก สงบอยางเดียว อันนี้อยางหนึ่งที่เราทําไมถูกเพราะ วาเราทิ้งอารมณหลัก
คําวาอารมณหลัก ก็คือ หนึ่ง...อิริยาบถหลัก อารมณหลัก อิริยาบถ ยอย อารมณหลักในขณะนั้น ถาเรารูสึกวากําหนดไมได ตองรูวากําหนด อะไร ไมใชไปหาอาการเกิดดับตลอดไปอยางเดียว ตอนที่เรานั่งปฏิบัติแลว รูสึกกําหนดไมได ตองบอกใหไดวากําหนดอะไร ยกตัวอยางเชน พอเริ่ม นั่ง แลวหลับตาลง ความรูสึกกวาง โลงหมด วาง รูปก็วาง ความรูสึกก็วาง ไมรูจะกําหนดอะไร ตรงนี้นะ สังเกตดู ความรูสึกของเราขณะนั้นรูสึก ยังไง ตรงนี้เริ่ม ตองสังเกตแบบนี้ เหมือนเราบอกวาวางหมด ทุกอยางวาง หมด ทุกอยางที่วางหมดนี่คืออะไร ? จิตวาง รูปวาง วางจากความคิด วาง จากเวทนา แมแตจุดสัมผัสก็ไมมี ทุกอยางวางเปลา อันนี้เรียกวาวางหมด
แตถาเมื่อไหรที่นั่งลงแลวรูสึกวารูปวางไป ความคิดไมมี ความรูสึก วาง เหลือความเบา ตองรูวาเปนความเบาของความรูสึกหรือเปนความเบา ของบรรยากาศภายนอก ตรงนี้สังเกตใหดี ถาเรารูวาวางแลวความรูสึก เราเบา ๆ เหลือแตความรูสึกที่เบา ๆ ใหนิ่ง จับที่ความรูสึกที่เบา ๆ เมื่อ ไหรที่จับที่ความรูสึกที่เบา เราก็สังเกตวา เมื่อไหรที่จับที่ความรูสึก พอไป จับที่ความรูสึกที่เบา ๆ นั้นแลว มีอะไรเกิดขึ้นในความรูสึกที่เบานั้น ? ความ เบาชัดเจนขึ้น ? ความเบากวางขึ้น ? ความเบานั้นหายไป ? หรือในความ เบานั้นสงบขึ้น ? นิ่งขึ้น ? ใสขึ้นในความรูสึกที่เบานั้น ? ความรูสึกที่เบา นั้นกลายเปนวามีพลังมากขึ้นหรือเฉย ๆ ? ตองจับใหถูก ตรงนี้แมไมมีอะไร เลยก็ตองรูวาสภาพจิตเปนยังไง ? ความรูสึกเปนยังไง ?
แลวอีกอยางหนึ่ง ตรงที่ไมมีอะไรมากกวานั้น ที่รูสึกวาไมมีอะไร จริง ๆ แมแตความเบาก็ไมมี จะมีอยูชวงหนึ่ง แมแตความเบา เบาจนไมรู วาจะจับอะไร วางหมดเลย ทุกอยางวางจริง ๆ เหลือแตความรูสึกอยาง เดียวที่ทําหนาที่รับรู เหลือแตความรูสึกที่ทําหนาที่รูความเบา แนะ !