Page 218 - มรรควิถี
P. 218
204
กอนนะ ไมใชอยู ๆ ก็ดับผูดูโดยที่ไมรูวาดูอะไรอยู อยางนั้นสภาวะก็ไม ชัดเจนอีก ตองรูวาดูอาการเกิดดับที่เกิดอยูขางหนา แลวก็ตองรูดวยวา อาการเกิดดับที่เกิดอยูขางหนาเกิดดับในลักษณะยังไง ไมใชตามไปดูไป เรื่อย ๆ ตอไปก็จับที่ความรูสึกที่ทําหนาที่ดูอาการ เขาเรียกดับผูดู พอดับ ผูดูแลวจะรูไดยังไง ? เมื่อไมมีผูดูแลวจะรูไดยังไงสภาวะเปนอยางไร ? เคยมีคําถาม สมัยกอนเคยไปนึก พอทานแมครูบอกใหดับผูดู ก็สงสัยวา เมื่อดับผูดูแลวอะไรเปนผูดู ? จะเห็นจะรูไดยังไงวาอาการเกิดดับเปน อยางไร ? ทานก็ “ใหดับผูดู” เราก็ดับตาม พอดับผูดู สิ่งที่ตามมาคืออาการ เกิดดับที่เราดูอยูตอนแรก พอดับผูดูอาการเกิดดับเปลี่ยนไป ลักษณะ อาการเกิดดับจะเปลี่ยนไป จะชัดขึ้น พอชัดขึ้นกลายเปนวาขณะที่เราดับ ผูดู ความรูสึกเขาถึงอาการ ไปอยูที่เดียวกับอาการ เพราะเหลือแตอาการ ทานแมครูจะย้ําวาใหดับผูดู ใหเหลือแคอาการอยางเดียว ดับผูดูใหเหลือ แคอาการ
เพราะฉะนั้น เวลาเรากําหนดสภาวะ ที่บอกใหดับผูดู พอดับผูดูแลว ไมใชไมมีอะไรเลย ดับผูดู สภาวะอาการเกิดดับตรงนั้นจะเปลี่ยนไป อัน นั้นคือสภาวะใหมที่เกิดขึ้นจะชัดเจนมากขึ้น เพราะฉะนั้นเมื่อดับผูดูแลว ทํายังไง ? พอดับผูดูปุบ สภาวะเปลี่ยน แลวทํายังไงตอ ? ตรงนี้ที่จริงแลว พอดับผูดูแลว เมื่อเอาความรูสึกเกาะติดกับอาการเกิดดับ อยูที่เดียวกับ อาการเกิดดับ ก็ความรูสึกตรงนั้นแหละ รูตรงนั้นเลย ไมตองถอยกลับมา เปนผูดู ใหรูขณะนั้น ตําแหนงนั้น อยูที่เดียวกับอาการ พออาการดับ ก็สังเกตดูวาความรูสึกที่อยูตรงนั้นดับดวยไหม ?
อันนี้คือทําใหความรูสึกเรากําหนดไดปจจุบัน อยูที่เดียวกับอารมณ ที่เกิดขึ้น เกาะติดอาการ การกําหนดอยางนี้ พอดับผูดูปุบ ตัวหนึ่งที่เกิด ขึ้นก็คือเมื่อเรากําหนดไดปจจุบัน อาการเกร็งอาการเครงจะหายไป ความ รูสึกที่คอยจองมองวามันจะไปยังไงจะเปนยังไงจะหายไป สิ่งนั้นใหความ