Page 219 - มรรควิถี
P. 219
รูสึกวาเขามีอาการอยางไร รูสึกดับอยางนี้ เกิดดับในลักษณะอยางนี้ กําหนด ไดปจจุบันจริง ๆ แลวการกําหนดสภาวะ สิ่งที่ตองรูควบคูกันไปเสมอ ก็คือวา เมื่อไหรที่เห็นอาการเกิดดับตองสังเกตตลอดดวยเสมอเลย วาความรูสึกท่ีไปเกาะไปรูอาการนั้นดับดวยหรือเปลา ตรงนี้ตองสังเกต ตองพิจารณาทุก ๆ ขณะ
แลวอีกอยาง สภาวะตาง ๆ หรือวิธีการกําหนดอารมณ ที่บอกกําหนด ลมหายใจ กําหนดเวทนา กําหนดความคิด กําหนดตนจิต อิริยาบถยอย ควรจะกําหนดใหตอเนื่อง ไดอยางนี้สภาวะเรากาวหนาเร็วมาก ไมมีอะไร เลยที่เกิดขึ้นมาแลวเราไมสามารถกําหนดได บางทีโยคีรูสึกวาบางสภาวะ บางอารมณเกิดขึ้นยังไมกําหนดก็หายไปแลว ยังไมกําหนดก็หายไปแลว แครู พอรูวาเกิดขึ้น พอกําลังจะกําหนด เขาหายไปแลว ถามวาการที่เรามี เจตนาที่จะไปดู นั่นนะคือการกําหนดรู พอเราใสใจปุบเขาหาย เพียงแตวา ขณะนั้นอายุอารมณเขาสั้น หรือเกิดจากวาเราไปเห็น ไมเห็นขณะดับ เห็นแตตอนเกิด พอจะรูเขาหายไปกอน เห็นตอนเกิดขึ้นแตไมเห็นตอนดับ หรือเห็นตอนที่ตั้งอยู เขาเรียกเห็นขณะเดียว ก็คือบางครั้งเห็นตอนเขามีแลว พอจะไปดู หายไปแลว บางครั้งก็คอย ๆ เห็นตอนเขาเกิด พอไปรู อันใหม ก็เกิดตอ อันเกายังไมดับ อันใหมก็เกิดตอ จึงถามวาอาการเกิดดับเปน อยางไร
บางทีโยคีปฏิบัติแลวรูสึกวาจับอาการเกิดดับไมทนั กําหนดอาการเกิด ดับไมทัน พอเขาแวบมาก็แวบหายไปแลว ที่จริงแลวตรงที่แวบหายนั้นแสดง วารูแลว ไมใชวาตองไปจับใหถูก แตใหรูวาอาการเขาดับยังไง แสดงวา เรารูวาแวบเขามาก็รูวาแวบหมดไป บอกไดถึงลักษณะของอารมณที่เกิดขึ้น อีกอยางก็คือเมื่ออาการเกิดดับตรงนี้เกิดขึ้น ที่บอกกําหนดไมถูก ไมรู จะกําหนดอยางไร ตรงนี้คือปญหา ปฏิบัติแลวไมรูจะเริ่มจากจุดไหน ทั้ง ๆ ที่ปฏิบัติมาก็ทําไดดี พอเจอสภาวะหนึ่งไมรูจะเริ่มจากตรงไหน
205