Page 229 - มรรควิถี
P. 229

ดึงเอาความปวดนะ ดึงพลังจากความปวดเขามาที่ความรูสึก เปนเรื่อง อัศจรรย พอดึงพลังเขามาที่ความรูสึก ความปวดก็ลดลงโดยที่เราไมตอง ไปพยายามกด ไปบังคับ แคดึงพลังเขาออกมา ลองดูนะ ถาเมื่อไหรมี แตถาไมมีก็ดีแลว เมื่อไหรท่ีมีเวทนา รูสึกวาวาง ๆ เวทนาที่เกิดขึ้นทน ยากใหนิ่ง ๆ แลวดึงพลังจากเวทนา ใหมันเขามาที่ความรูสึก เขามา เรื่อย ๆ ๆ ๆ ในความรูสึก ยิ่งเขามาจิตเรายิ่งใส ยิ่งโปรง ยิ่งใส ยิ่งโปรง พอโปรงมากขึ้น เวทนาเริ่มลดลง ยิ่งบางลง เวทนาก็จะใสขึ้น เพราะ ฉะนั้นนี่คือวิธีสูกับเวทนาตาง ๆ มีหลายวิธี และนี่คือการกําหนดสภาวะ
การเจริญพลังตาง ๆ ก็มีหลายวิธี เพียงแตวาแตละอยางที่เกิดขึ้น จะใหชัดเจน นักปฏิบัติอยาเพิ่งสรุปวาทําไมได อยาบอกวาทําไมได ถาบอกวาทําไมได ตองบอกไดดวยวาทําอะไรทําไมได “ทําไมได” มันกวาง ไป “กําหนดไมได” กําหนดอะไรไมได? เจริญพลังไมได ? กําหนดอาการ เกิดดับของเสียงไมได ? กําหนดอาการเกิดดับของความคิดไมได ? หรือกําหนดความคิดไมได เพราะไมมีความคิด ? ถาไมมีความคิด ก็ไม ตองไปกําหนดอะไร กําหนดเวทนาไมได กําหนดไมถูก ถาเวทนานี่ แตละ คนกําหนดถูกแนนอน เพราะวาเวทนาเกิดขึ้นเมื่อไหรมันชัดเจน พอมี เวทนาเกิดขึ้น เวทนาชัด ยังไงก็กําหนดถูก
ถึงแมวาบางทีกําหนดแลว กําหนดไมถูก เพราะวาพอดูหาย ดูแลว หาย ดูแลวหาย บาง ๆ แลวหาย บาง ๆ แลวหาย กําหนดไมทันก็หาย ไปแลว ที่จริงดี ไมใชวากําหนดไมได เพียงแตวาอายุอารมณเขาสั้น เห็น สภาวะละเอียด เขาจะหายเร็ว เขาเรียกเห็นอาการสลาย เมื่อไหรที่เรา เห็นอาการสลายของรูปนาม เราจะรูสึกวาแครูก็หายแลว แครูก็หายแลว เหมือนกับจับไมติด แครูสึกก็บาง จาง จางหายไป จางหายไป แครูสึก เหมือนพยับแดด เหมือนกับน้ํามันที่ละลาย พอเอาน้ํามันเทใส ก็ระเหย หายไป
215


































































































   227   228   229   230   231