Page 238 - มรรควิถี
P. 238
224
ความรูสึกเปนหลัก
อยางเชนเวลาเราสบายใจ จิตใจเรารูสึกหนักหรือเบา ? เบานะ รูสึก
อยางไรก็อยางนั้น เพราะความรูสึกตรงนี้คือลักษณะของจิต อันนี้คือ ลักษณะของจิต รูสึกเบา รูสึกโลง รูสึกโปรง รูสึกอึดอัด เวลาเราไม สบายใจ ก็จะรูสึกหนักๆ อึดอัดใชไหม ? นี่คือการเห็นจิตตัวเอง รูสึก ทันทีโดยไมตองคิด เพราะฉะนั้นนี่ตอไปเดี๋ยวอาจารยจะถาม ขณะที่เห็น ดอกไมใจเราอยูที่ไหน ? อยูที่ตัวหรืออยูที่ดอกไม ? ใหมอง ขณะที่ มองดอกไม ใจเราอยูที่ดอกไมหรืออยูที่ตัว ? อยูที่ดอกไมนะ ถูกแลวนะ อันนี้คือธรรมชาติของจิต เพียงแตใหสังเกตตอวา ขณะที่จิตอยูที่ดอกไม จิตกับดอกไมเปนอันเดียวกันหรือคนละสวน ? คนละสวนนะ
ตอนะ.. จิตกับดอกไมเปนคนละสวนกัน ขณะเห็นรูสึกไหมวา จิตเราอยูในตัวหรือนอกตัว ? อยูในตัว ไหนใครเห็นตาง ? ตองขณะหนึ่ง นะ เมื่อกี้บอกวาขณะที่เห็นปุบ จิตเรามาที่ดอกไมใชไหม ? เพราะฉะนั้น ขณะที่จิตมาที่ดอกไม จิตเราอยูในตัวหรือนอกตัว ? นอกตัว อืม..เกง เกงนะ ทีนี้สังเกตตอ ถูกแลว เพียงแตสังเกตตอวา ขณะที่จิตอยูนอกตัว ใหสังเกตจิตที่อยูขางนอกเนี่ย รูสึกหนักหรือเบา ? เบานะ สังเกตตอนะ.. ความรูสึกที่เบากับดอกไม อันไหนกวางกวากัน ? ความรูสึกกวางกวานะ ความรูสึกที่เบาสามารถยายที่ไดไหม ? เคลื่อนยายที่ไดไหม ? ไดนะ
ตอไปใหยายจิต ยายความรูสึกที่เบาอันนี้แหละ เขาเรียกฝกใชจิต เรารูวาจิตเบาแลว เอาจิตที่เบามาใชงานใหได ไมใชแคเบา ๆ แลวหยุด อันนี้สําคัญ เพราะทุก ๆ อารมณที่เกิดขึ้น จิตทําหนาที่รับรู ไมวาจะเกิด ทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย หรือใจ ก็ตาม จิตเปนผูทําหนาที่รับรู เพราะ ฉะนั้นเราสามารถยายจิตดวงนี้ได เราก็สามารถรับรูไดทุกอารมณ ลองดูนะ ใหจิตที่เบา ยายจิตที่เบาไปที่มือ ลองดูวาที่มือรูสึกยังไง ? เมื่อจิตที่เบา ไปที่มือ มือรูสึกหนักหรือเบา ? หนัก ใหดูที่จิตไมใชดูมือ เรายายจิตไปที่