Page 240 - มรรควิถี

226
สังเกตดู ขณะที่จิตที่เบา โลง สงบ ถามวาจิตที่กวาง ที่โลง เบา เขา บอกวาเปนเราหรือเปลา ? เขาไมบอกวาเปนใคร และยอนกลับมาดูนะ จิตที่เบายอนกลับมาดูตัวที่นั่งอยู ตัวเราที่นั่งอยูเขาบอกวาเปนใครหรือ เปลา ? บอกไหมวาเปนใคร ? ไมบอกนะ ขณะที่ไมบอกวาเปนใคร รูป ที่นั่งอยูรูสึกหนักหรือเบา ? เบานะ ตรงนี้เขาเรียกวาเห็นความเปนอนัตตา คือความไมมีตัวตน ไมบอกวาเปนเราเปนเขา หรือไมบอกวาเปนใคร เราถาม ไมใชคิด เราเปนผูถาม พอถามก็จะเห็นคําตอบที่เกิดขึ้น เมื่อ ไมบอกวาเปนเรา ไมบอกวาเปนใคร สังเกตดูนะ จิตขณะนั้นมีกิเลส ตัวไหนเกิดบาง ? ไมมีเลย นี่คือจิตที่บริสุทธิ์ สงบ เบา โปรง อิสระ ตรงนี้ ถูกแลวนะ ทําไดดี
ตอไปใหเอาจิตที่เบามาใสตรงที่สวนที่ ๒ จากคอถึงลิ้นป ลองเอา ความเบาใสเขาไป รูสึกเปนไง ? รูสึกยังไงแลวบอกไดเลยนะ ถาใสไมได ก็บอกวาไมได แคนั้นเองนะ ไมผิด ใสไมไดนะ วิธีใสเขาไปก็คือ จําไดไหม ขณะที่เรายายความรูสึกเบาไปที่สมอง สมองรูสึกโลงไดใชไหม ? เราก็ยาย แบบนั้นแหละ ใชวิธีเดียวกัน เอาความรูสึกที่เบายายมาไวที่ตัว ตรงนี้ ที่หทยวัตถุ เขาเรียกระหวางคอถึงลิ้นป ตรงนี้ทั้งหมดเลยนะทั้งตัว ไมใช เฉพาะเปนเล็ก ๆ ยังไมไดไมเปนไร ไมตองรีบ ตอไปรูสึกเปนไง ? ไดไหม ? ไมแนใจ รูสึกวาเบา เออ.. ถูกแลวนะ จริง ๆ ลองใหมนะ คนทําไดแลว ถูกแลว
ตอไปใหจิตที่เบา พอนั่งหลับตา พอเราเคยกําหนดพองยุบ ก็เอา ความรูสึกที่เบาเกาะติดไปกับพองยุบ พรอมกับสังเกตการเปลี่ยนแปลงของ อาการพองยุบวาเหมือนกันหรือแตกตางกันอยางไร อยางเชน เวลาพอง ออกเนี่ยเขาเปนกลุมกอน เปนเสน หรือวาเปนคลื่น มีอาการกระเพื่อม หรือวาเปนอยางไร อันนี้นั่งแลวกําหนดอยางนี้ คนที่กําหนดลมหายใจ เขาออก ก็เอาความรูสึกหรือจิตของเราเกาะติดไปกับลมหายใจ พรอม