Page 242 - มรรควิถี
P. 242
228
เวลาปฏิบัติเมื่อไหรก็จะมีความคิดแวบไปโนน แวบไปนี่ เปลี่ยนแปลงอยู เรื่อย ไมอยูกับที่ สภาวะเหลานี้จะเกิดขึ้น เพราะฉะนั้น ๓ - ๔ อยาง อีกอยางหนึ่งก็คือสีสัน สีสันตาง ๆ หรือวานิมิตที่เกิดขึ้นในขณะที่เรานั่ง สมาธิ ตรงนี้เรียกวาอารมณหลัก
ไมวาอารมณไหน สภาวะไหนเกิดขึ้นก็ตาม หนาที่ของเราคือ ตาม กําหนดรู หรือเอาจิตเขาไปที่อาการนั้น เขาไปกําหนดรูใหชัดวาเขาเกิด อยางไร เกิดแลวดับอยางไร เห็นการเกิดขึ้น ต้ังอยู ดับไป ไมวาจะเห็น ขณะเกิดอยางเดียว บางครั้งเห็นแตตอนที่เกิดใหม เกิดใหม เกิดใหม.. อยางเดียว ตอนดับไมเห็น ก็ไมผิดนะ ไมผิดนะ แมจะเห็นเกิดอยาง เดียวก็ตาม บางครั้งเห็น แตวาการเกิดไมทัน รูแตวา รูแลวก็หมด รูแลว ก็หมด รูแลวหมด รูแลวหมดก็คือ รูอาการ รูแลวหมดไป รูอาการดับ อยางเดียว ไมเห็นตอนเกิดแตเห็นตอนดับ ถามวาผิดไหม ? ไมผิด บาง ครั้งเห็นเฉพาะตอนเกิด เกิดอยางเดียวดับไมเห็น ก็ไมผิด เพียงแตวา สภาวะชวงนั้นขณะนั้นเปนอยางนั้นเองนะ เปนอยางนั้นเอง
เรามีหนาที่ตามกําหนดรู แตตองรูใหชัด ไมงั้นนี่จะหลับนะ ถาดู เผิน ๆ ไมไดใสใจ ดูแครูเฉย ๆ ไมเห็นการเปลี่ยนแปลง พอสมาธิมากขึ้น ก็จะทําใหงวง แลวหลับ เพราะฉะนั้นตองเกาะติดนะ ใชความรูสึกที่เบา เกาะติดอาการ ใหเวลาสัก ๑ ชั่วโมง หลังจากนั้นคอยเลาสภาวะเห็นยังไง เดี๋ยวเลาใหฟง ใครมีคําถาม ใครสงสัย อยากถามก็ถามได จะไดเลาสภาวะ พรอมกัน
การกําหนดไมวาจะเปนการกําหนดลมหายใจหรือพองยุบก็ตาม ถาเขาเบาลง นอยลง บางลง หรือหายไป ก็ใหรูชัดตามที่เขาเปน ไมตอง บังคับ ไมตองบังคับนะ บางทีรูสึกลมหายใจเบาลง ๆ และเราก็บังคับ ใหมันแรงขึ้นมาใหม อันนั้นไมตอง แตใหรูชัดวาเขาเบา เขาบาง แตไม ใชไมใสใจหรือไมสนใจที่จะดู อันนั้นไมได อันนั้นก็ไมถูก เพราะการเจริญ