Page 244 - มรรควิถี

230
หนึ่งเปนหลัก อารมณไหนชัดที่สุดหมายถึงชัดที่สุดในความรูสึก ไมใช ใหญที่สุด คือชัดที่สุดในความรูสึก ใหเอาความรูสึกเราไปกําหนดอาการ นั้น
เมื่อเราเลือกอารมณที่ชัดที่สุด กําหนดไปสักพัก อารมณนั้นหมดไป มีอารมณใหมเดนชัดขึ้นมาตอ ก็กําหนดอารมณใหมที่เดนชัดขึ้นมาตอ เมื่อ กําหนดอยางนี้ไปเรื่อย ๆ อารมณก็จะนอยลง สภาวะตาง ๆ ที่รูสึกวามี เยอะแยะมากมายก็จะนอยลง ก็จะเหลือแคอารมณที่ชัดที่สุด เฉพาะหนา ที่ปรากฏขึ้นมาใหเรากําหนด ตอไปก็จะกําหนดงายขึ้น กําหนดอารมณขาง หนาอยางเดียว เรามีหนาที่ตามกําหนดรูถึงลักษณะการเกิดขึ้น ตั้งอยู ดับไปของสภาวะตาง ๆ เทานั้น ไมวาจะเปนพองยุบ หรือลมหายใจเขาออก เวทนาคืออาการเจ็บปวด เมื่อยคัน ชา หรือความคิดก็ตาม เรามีหนาที่ ตามกําหนดรูอาการเกิดดับเปลี่ยนแปลงของเขาเทานั้น ตองกําหนดอยาง ไมมีความอยาก อยากรูไดนะ อยากรูเปนการทําใหเกิดปญญา อยากรู การเปลี่ยนแปลง อยากรูถึงลักษณะการเกิดขึ้น ตั้งอยู ดับไป ตรงนี้ยิ่ง อยากรู ความเพียรยิ่งมาก แตถาอยากได อยากใหเปน หรืออยากให ตั้งอยูตรงนั้นเกิดจากกิเลสนะ ตรงนั้นจะเปนกิเลส จะทําใหสติเรา ออนลง แตถาอยากรูเมื่อไหร สติยิ่งตื่นตัว จิตยิ่งตื่นตัว สติมีกําลัง สมาธิก็จะเพิ่มขึ้น
ดังนั้นเวลาเราปฏิบัติ การพิจารณาสภาวธรรมตาง ๆ ตองมีความรูสึก อยากรู หรืออยากเห็นวาตอจากนั้นเปนอยางไร เมื่อสภาวะนี้เปลี่ยนแลว ตอไปสภาวะใหมเกิดขึ้นเปลี่ยนอยางไร หรือเกิดดับอยางไรตอไป การ ตามรู ตามกําหนดรูใหชัดนะ ไมใชวาอยากใหเปนอยางนี้ตลอด อยากให อยูอยางนี้ อยากใหเปนอยางนี้ อยากใหเปนอยางนั้น อันนั้นเรียกวากิเลส ความอยากที่เกิด อยากอยางมีตัวตนเปนกิเลส ความอยากที่จะพาเรา พนทุกขคือ อยากรูธรรมชาติ อยากรูสัจธรรม ตองอาศัยความอยาก