Page 245 - มรรควิถี
P. 245
ทําใหเรามีความเพียร มีความมุงมั่นในการปฏิบัติ เมื่อเราพิจารณา ยิ่งเห็น อาการเปลี่ยนแปลง การเกิดดับของอารมณของสภาวะที่เกิดขึ้นขางหนา มากเทาไหร จิตก็ยิ่งมีความตื่นตัว หรือเพลิดเพลิน ไมงวงเหงาหาวนอน ไมเซื่องซึม นิวรณไมเกิดนะ พอใจที่จะกําหนดรู ตามกําหนดรูใหชัดในสิ่ง ที่เกิดขึ้น ในสภาวะที่เกิดขึ้น
ถารูสึกวามีความคิดหรือจิตไมคอยสงบ ทําใหกําหนดอารมณอื่น ไมได ใหเขาไปรูความไมสงบ ใหเอาความรูสึกเขาไปรูความไมสงบนั้น เมื่อเอาความรูสึกเขาไปรูและยังเห็นอาการไมสงบอยู เห็นความไมสงบ ตอไปใหความรูสึกที่วางเบาเขาไปชน ใหความรูสึกใหญกวาอารมณนั้น แลวเขาไปชน ชนไปเรื่อย ๆ พอชนแตละครั้ง ใหสังเกตวาอาการนั้นเขา ดับไป สลายไป จางไป หรือวาดับเด็ดขาด นี่คือสังเกตการเกิดดับ สังเกต อาการเกิดดับของอารมณนั้น
สําหรับคนที่รูสึกวานั่งแลวยังมีอะไรวุน ๆ แตบอกไมถูก ไมสงบ รูสึกมันมีอะไรรบกวน การที่เราฝกยายจิตได เมื่อมีอารมณเกิดขึ้นหรือ มีสภาวะตาง ๆ เกิดขึ้น เราจึงสามารถยายจิต หรือเอาจิตของเราไปที่อารมณ นั้นได เขาไปที่อาการนั้นได
ถาใครเห็นสภาวะเกิดดับเปลี่ยนแปลงอยูไกล ๆ เบา ๆ ไมสามารถ เขาถึงสภาวะนั้นได ใหนิ่ง แลวสังเกตดู ใหนิ่งกอน นิ่ง ๆ สังเกตดู ตอไป ก็ใหมาจับที่ความรูสึกที่นิ่ง จับที่ความรูสึกที่ทําหนาที่รูสภาวะนั้น เพราะ การจับที่ความรูสึกคือผูดู หรือจิตที่นิ่งอยู จะทําใหเรากําหนดไดปจจุบัน จับนามถูก สภาวะก็จะชัดขึ้นมา
การเจาะสภาวะคือ การมุงอยูกับอารมณใดอารมณหนึ่งอยางเดียว อยางตอเนื่อง เกาะติด ตามกําหนดรูการเปลี่ยนแปลงอารมณใดอารมณ หนึ่งอยางตอเนื่อง จนอาการเหลานั้นสิ้นสุดลงในแตละขณะ แตละขณะ ในขณะหนึ่งอาจจะตามได กําหนดอาการเกิดดับที่มีความตอเนื่องได
231