Page 253 - มรรควิถี
P. 253
อีกจุดหนึ่ง พอถึงความวาง กําหนดอะไรไมไดเลย หาอะไรไมเจอ แต มีตัวความรูสึกดวงเดียวที่ทําหนาที่รูวาวางอยู ตรงนี้แหละ ถาเปนอยางนั้น จริง ๆ ไมตองไปหาอะไร ดูตัวเขาเอง ดูความรูสึกเองที่รูวาวาง ตัวความ รูสึกที่รูวาวาง พอรูปุบ เขารูวาวาง ทําหนาที่รู แลวเขาดับไหม ? รูแลวก็ตอง หายไป แลวตองรูใหมหรือเปลา ? รูอาการเกิดดับของความรูสึก หรือจิต ดวงใหมที่เกิดขึ้น อันนี้ตองใชความสังเกต หรือตองนิ่งมากขึ้น ตองสังเกต มากขึ้น เพียงแตวาไมตองบังคับ ใหสังเกตแลวก็จะเห็น พอเห็นปุบ พอเรา ไปรู ก็จะเห็นวาเขาเปลี่ยนยังไง เกิดดับยังไง ไมใชทําใหเกิดขึ้น แตสังเกต ดูสิ่งที่เขาเปนอยู ที่เขามีอยูแลว เพราะธรรมชาติของจิต เกิดขึ้น ทําหนาที่ รับรู แลวก็ดับไป แลวก็เกิดขึ้นใหม รู แลวก็ดับไป
เขาบอกวาจิตเกิดทีละดวง ก็คือเกิด รับรูขึ้นมา แลวดับไป เพียงแต วาความตอเนื่องของเขาเทานั้นเอง จึงเหมือนกับเรารูสิ่งหน่ึงอยูตลอดเวลา หรืออยูนาน เหมือนแสงไฟเนี่ย ที่เรารูสึกสวางตลอด เพราะความตอเนื่อง ของเขา แตถาเราดูดี ๆ ก็จะมีอาการแวบ ๆ ๆ สังเกตไหมเวลาทีวีไมมีภาพ หรือภาพลม เราจะเห็นไดวาอันนั้นเปนของหยาบ พอมีภาพขึ้นมา อาการ แวบ ๆ ก็หายไป แตในขณะที่เขาแวบ ๆ ภาพ แสงสวางเขาก็ยังสวาง ตอเนื่อง แตวาเกิดดับตลอดเวลา จิตของเราก็เหมือนกัน มีการเกิดดับ ตอเนื่องตลอดเวลา
เพราะการเห็นการเกิดดับของจิตนี่แหละ เมื่อไหรที่เราเห็นอาการเกิด ดับของจิตอยางตอเนื่อง ความรูสึกหรือวาตัวเรา ความยึดมั่นถือมั่นใน อารมณเหลานั้นก็จะลดลงดวย เพราะวาแมแตจิตเองก็ยังดับ ไมมั่นคง เขา จะปลอยเองโดยอัตโนมัติ โดยที่เราไมตองพยายามวา ฉันจะวาง ฉัน จะปลอย ตรงนี้เปนบทพิสูจนวา เมื่อไหรที่เราเห็นอาการเกิดดับของรูปนาม นี้ จิตเราจะเบาขึ้น โลงขึ้น นั่นคือเขาปลอยโดยอัตโนมัติ โดยที่เราไมตอง พยายาม ฉันจะปลอยนะ ฉันจะไมเอา ฉันจะไมยึด แตถาเมื่อไหรที่ไมเห็น
239