Page 254 - มรรควิถี

240
อาการเกิดดับ หรือไมแยกระหวางจิตของเรากับอารมณเหลานั้น ถึงอยาก จะปลอย ก็ปลอยไมได ไมอยากจะยึด แตมันก็หนักอยู เราไมอยากจะเก็บ เอาไว แตก็ยังหนักอยู นั่นคือยึดโดยอัตโนมัติเหมือนกัน เพียงแคความ อยากที่เกิดขึ้น มีเจตนาที่ดีแลว อยากจะดับไป อยากจะปลอยวาง อันนี้ เปนเจตนาที่ดี แตวาถาจะปลอยจริง ๆ ทํายังไง ?
ถาอยากจะปลอยใหเร็ว คือดับความรูสึกวาเปนเรา ดับความรูสึกวา เปนเรา ดับไดนะ ? ยังไมแนใจ อืม.. ยังไมแนใจ ลองดูนะ วิธีดับความ รูสึก ดับตัวตน ดับยังไง ? ทําใจใหวางไดแลวเนี่ย จริง ๆ ไมยากหรอก วิธีดับตัวตน ลองดู.. เอาความรูสึกวาเปนเราออกจากตัว รูสึกเปนไง ? ไดนะ ? เอาความรูสึกวาเปนเราออกจากตัวปุบ รูสึกวาจิตใจเรา ? เบา พิสูจนอยางนี้ นี่คือขอพิสูจน ถาเอาความรูสึกวาเปนเราเขามาที่ตัวเมื่อไหร ลองดู หนักใชไหม ?
ทีนี้ลองพิสูจนดูวา ทําไมอารมณตาง ๆ เกิดขึ้น เวลาเรารับรู ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ขึ้นมา แลวรูสึกหนัก ? เพราะขณะนั้นนี่มีเราเปนผูรับ คําวา “ความรูสึกวาเปนเรา” เขาเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ เปนความเคยชินที่เรา สั่งสมมาหลายภพชาติ อะไรก็ของเรา อะไรก็เราหมด พอมีเราเมื่อไหร ตรง นี้แหละ ก็กลายเปนความเคยชิน ไดยินปุบ มันไมพอใจ มีเราขึ้นมา พอมี อารมณหนัก ๆ เขามากระทบ ก็มีเราขึ้นมา ไมวาจะเปนดวยยึดอะไรก็ตาม ยึดความคิด ยึดความเห็น เขาเรียกทิฏฐิ ใชไหม ? ท่ีเขาเรียก “ทิฏฐิ” “ทิฏฐิ” คืออะไร ?
”ทิฏฐิ” วาดวยองคธรรม คือปญญา แตทิฏฐิอีกอยางหนึ่งคือ ความ เห็น แตถาเปนมิจฉาทิฏฐิ เห็นผิดแลว เห็นผิด เห็นอะไรผิด ? เห็นผิด ตรงท่ีวา เห็นวารูปนี้เปนของเรา เขาใจผิด ทั้ง ๆ ที่รูอยูแลววาไมใชของเรา แตขณะนั้นความเห็นของเรารูสึกวาเปนเรา เปนมิจฉาทิฏฐิ ถามวาสติออน สติออน แตถาเมื่อไหรที่เรารูวา พอเราดับความรูสึกวาเปนเราปุบ ก็เปนสมั มา