Page 255 - มรรควิถี

ทิฏฐิแลว สัมมาทิฏฐิเกิด ความทุกขดับ เห็นตามความเปนจริง ตรงนี้คือ ปญญา องคธรรมของทิฏฐิก็คือปญญานั่นเอง วาดวยองคธรรมก็คือ ปญญา ปญญาที่จะรูแนวทาง รูถึงความดับทุกข รูในสิ่งที่เปนทุกข รูวา ทุกข รูวิธีดับทุกข พอดับความเปนตัวตน ความทุกขดับ
ที่นี้เมื่อความทุกขดับไป ทําอยางไรจิตของเราถึงจะมีกําลังมากขึ้น ? ตรงนี้.. พอทุกขดับ จิตเรากลายเปนอุเบกขา เฉย ๆ แตเบา ก็จะเบาขึ้น ก็จะอุเบกขา เพราะฉะนั้นวิธีทําใหจิตเราพนจากอุเบกขาก็คือ เมื่อเบาแลว ขยายจิตเราใหกวาง ใหความเบากวางขึ้น แลวอีกอยางหนึ่งก็คือเติมความ เมตตา เพิ่มเมตตาดวยความออนโยน หรือนึกถึงบุญที่เราเคยทํา แผเมตตา ไป ก็จะทําใหความรูสึกหรือจิตเรามีรสชาติที่ดีขึ้น เมตตาธรรมตรงนี้ ความ สุขตรงนี้ ถามวาจะทําใหเราติดไมติด ?
ถาแมแตมีความสุข ก็เหมือนความวางแหละ แมแตมีความสุข ก็พิจารณา เปนความสุขที่มีเราเปนผูสุข หรือแครูสึกสุข เปนความสุข ที่ไมมีตัวตน ลองดูนะ ถาเปนความสุขที่ไมมีตัวตน กําลังเขาเปนยังไง ? ความสุขที่ไมใชเราสุข เหลือแตความสุขอยางเดียว เหลือแตจิตที่สุข อยางเดียว ใหเต็มทองฟา ใหเต็มอาคาร ใหเต็มศาลาเลย ลองดูสิ รูสึก เปนยังไง ? ไมตองกลัวติด ถาอยางนี้ไมติดแนนอน เพราะแมแตความสุข ก็มีการเปลี่ยนแปลง แตเปนความสุขที่เราสามารถสรางประโยชนตอได คนที่มีเมตตา คนที่มีความสุข สมาธิจะเกิดไดงาย สมาธิจะตั้งอยูไดนาน ถาเราเพิ่มเมตตาเขาไป มีความสุขเมื่อไหร สมาธิก็จะตั้งอยูไดนาน ไม วุนวายงาย ๆ
อาจารยเคยพูดเสมอวา เมื่อไหรก็ตามที่เรามีความสุข โทสะจะไมเกิด โทสะเกิดยาก คนที่มีความสุข เมื่อมีอารมณกระทบ โทสะเกิดยาก โทสะจะเกิดงายตอเมื่อบุคคลนั้นอยูในอุเบกขา วางเฉย แลวแคบ ถาจิต เราเฉย ๆ แคบ ๆ เฉพาะตัว อะไรมากระทบเนี่ย อยามายุงเลยนะ ถา
241