Page 272 - มรรควิถี

258
อยูเรื่อย ๆ ในสภาวะที่เกิดขึ้น เกิดในขณะเดียวกันอีก เขาเรียกหมุนวงลอ ที่พาไปสูความเจริญ เขาเรียกอะไรนะ ? อิทธิบาท ๔ ก็คือสภาวะเหลานี้ พอใจที่จะทํา ใสใจที่จะพิจารณา สังเกต หมั่นพิจารณา หมั่นสังเกตอาการ ตาง ๆ แคนั้นเอง
เพราะฉะน้ันการสังเกตตรงนี้เรามีเปาหมายดวยวา สังเกต เราเจตนา ที่จะรูอาการเกิดดับอยางหนึ่ง เจตนาที่จะรูวาจิตเราเปนอยางไรอยางหนึ่ง เจตนาที่จะรูวาจิตเราเห็นจิตเราสั่งไหม ทุก ๆ อาการ ตรงนั้น การที่เรา พิจารณารูถึงการเคลื่อนไหว การทําตาง ๆ อยูในความวางเนี่ย เปนการ ประคองจิตอยางดีเลย ที่จริงแลวความรูสึกที่วางก็คือสมาธิ เหมือนเรา อยูในฌานตลอดเวลา เพียงแตไมไดดิ่ง แตมีความตื่นตัวพรอมที่จะ รูอาการตาง ๆ ตรงนี้คือความตาง ถาเปนสมาธิที่ไมมีตัวตน ก็จะไมแคบ จะรูกวาง ถาทําไดอยางนี้ การปฏิบัติของเราจะตอเนื่อง กาวหนา
บางคนบอกวา อืม.. พอมาหาอาจารยแลวคอยมีกําลังหนอย พอหาง ไปแลวก็ลืม ลืม ลืม เมื่อกอนสอนวิธีอยางนี้นะ ทุกคนเวลาเขาไปที่สํานัก จะรูสึก... ญาติโยมก็อยูขางนอก พออยูขางนอก เวลาทํางานกลางวัน ตอนเย็นมาสงอารมณ มาเลาสภาวะ ก็เนี่ย..เอาไปทํา พรุงนี้เชาก็ไป ปฏิบัติตอนทํางานนั่นแหละ ตอนเย็นกลับมาเลาสภาวะ การปฏิบัติก็จะ ตอเนื่อง แตก็มีบางคนพอหายไปหลาย ๆ วัน ไมกลาเขามา คือแปลก อยาง พอเราสอนธรรมะอยางนี้ พอหายไปนาน ๆ ไมกลาเขามา ทําไม ไมกลาเขา ? อาย ปฏิบัติไมไดไมกลาเขามา อาย ไมมีอะไรเลาใหอาจารย ฟง ยิ่งอายก็ยิ่งหาย ไมตองอายหรอก ยิ่งปฏิบัติไมไดนี่ เขามาถาม ยิ่งตองสานตอ
และอีกอยางหนึ่งก็คือ ทําอยางไรเวลาเราไมมีพลัง เราถึงจะยกจิต หรือเจริญพลังไดเร็ว ? ก็เหมือนเราอยูตรงนี้ เรารูสึกเปนไง ? พลังเราเกิด เร็วใชไหม ? เวลาเราไมมีพลัง เราก็นึกถึงบรรยากาศตรงนี้แหละ ใหนิ่ง แลว