Page 270 - มรรควิถี

256
ผลเปนอยางนี้ พอทําอยางนี้ก็เปนอยางนี้ ตอนนี้ทําแบบนี้ไมไดเลย หรือ เอาจิตเขาไมได ใหบอกวาเขาไปที่ไหนไมได จะไดบอกวิธีแก แตถาเราเลา แบบไมรูทําอะไร เวลาอาจารยบอก เราก็จะจับจุดไมถูกเหมือนกัน
บางทีโยคีเลาแบบ.. เลาเสร็จแลว เขาจับประเด็นของตัวเองไมถูก จุดสําคัญของตัวเองเนี่ย ไมรูวาตัวเองติดตรงไหน ที่เลามาเนี่ยปญหาอยู ตรงไหน เพราะปญหาอยูตรงไหนเนี่ยมันยาก พออาจารยรูวาออ..ปญหา เขาอยูตรงนี้ บอกไปเพิ่มตัวนี้นะ ก็ยังงง ๆ อยู บอกใหเพิ่มความตื่นตัว ก็.. “เพิ่มไปทําไม ? เพิ่มแลวเกิดอะไรขึ้น ?” เออ..นั่นแหละ ถาบอกวาเพิ่ม ความตื่นตัวแลวมาเลา ก็..พอเพิ่มความตื่นตัว แลวจิตเราเปนอยางนี้นะ อาการเวลากําหนดสภาวะ เขาเปลี่ยนอยางนี้ เปนอยางนี้ อยางนี้ นั่นคือรู วาเพราะเราทําอยางนี้ ผลเปนอยางนี้ รู มีเหตุมีผล มีที่มาที่ไป ไมใชอยู ๆ ก็เปนอยางนั้น อยู ๆ ก็เปนอยางนี้ อันนั้นไมดี ไมมีเหตุผล เกิดอยางบังเอิญ ไมดี เวลาเราจะทําตอ เราจะทําไมถูก ธรรมะเรารูเหตุรูผล รูวาทําอยางไร ผลเปนอยางไร แตไมใชวาอยากใหเกิดอยางไร แตรูวาทําอยางไร แลว ผลเปนอยางไร อันนี้สําคัญ
แลวอีกอยางหนึ่งก็คือในอิริยาบทยอย คือเวลาชีวิตประจําวันของเรา เวลาเราทําโนนทํานี่ เวลาทํางานตาง ๆ สามอยางที่ตองสังเกต มีสามอยาง หลัก ๆ เลยก็คือ สภาพจิต ก็คือสภาพจิตใจของเราขณะนั้น มันเบา ๆ วาง ๆ โลง ๆ ตรงนี้เขาเรียกบรรยากาศของสภาพจิต เราเคลื่อนไหวอยูใน ความวางเบา ดวยใจที่เบา ๆ โลง ๆ หรือเปลา ? อันนี้ตองสังเกต เขาเรียก สภาพจิต
สอง.. ตนจิต ตนจิตคือ ใหสังเกตจิตที่ทําหนาที่รูกอนทํา กอนที่ เราขยับ เห็นไหม ? จิตเราสั่งกอนไหม ? อันนี้เขาเรียกตนจิต กอนที่จะพูด จิตท่ีเราสั่งกอนไหม ? รูกอนไหมกอนที่จะขยับปาก กอนท่ีจะอาปาก ? ตรง นี้เขาเรียกตนจิต