Page 269 - มรรควิถี

อุเบกขาไมใชวาไมพอใจ บางอารมณที่ตองอุเบกขา ตองวางเฉย เฉย มีเจตนาที่จะเฉยดวยนะ เฉยทําไม ? เฉยเพื่ออะไร ? อันนี้ตองมีเจตนา ไมใหอยากเฉยไมมีเหตุผล เฉยเพราะวาตองเฉย เฉยเพื่อใหเขาสํานึก เมตตาแลวไมรูสึกตัว เฉยเพื่อใหเขารูสึกตัว อยูที่วาเจตนาของเราใชแบบไหน บางคนตองใชเมตตาเขาไปถึงจะรูสึก พอใหเมตตาเยอะ ๆ เขาก็รูสึกตัว เขาไดรับสิ่งดี ๆ เหมือนกับถาคนนั้นดีอยูแลว ใหเมตตา ความดีเขาจะ เพิ่มขึ้น ตรงนี้แลวแตบุคคล.. นอกเรื่องแลวนะ คุยนอกเรื่องการปฏิบัติแลว
เพราะฉะนั้นจิตที่เราใช ที่เราฝกจิต เติมความสุขได ทําจิตใหวางได ใหสงบได ก็ใชกับเรื่องตาง ๆ เหลานี้แหละ แตละเรื่องเราจะใชจิตประเภท ไหนในการรับรู จะใชความออนโยนตลอดเวลาก็ไมได บางทีก็ตองอุเบกขา ตองเฉย ๆ ใชความสงบรับรู ใชความวางเปนตัวรับรู... นอกเรื่องไป ลืม เลยตอนแรกวาจะพูดเรื่องอะไร.. จําไดไหม ?
“ปญหาหลักเลยที่นักปฏิบัติติดคืออะไร ?” ใชไหม ? ตองจําของ ตัวเองนะ จําเผื่อคนอื่น จําของตัวเองวาการปฏิบัติเราตองรูสภาวะของเรา อยางหนึ่งนะ.. ตองเอาจริง แลวรูสภาวะของเราวา เวลาเราปฏิบัติ สภาวะ เราเปนยังไง ? และไปหยุดตรงไหน ? ที่ทําตอไมถูกเปนอยางไร ? อันนั้น มาถามหรือมาเลาใหฟง แลวจะสานตอไดงาย ถาทั่ว ๆ ไปกวาง ๆ เนี่ย ที่อาจารยพูดเนี่ย เผื่อกวาง ๆ เลยนะ ตรงไหนถาจําได แลวไปสานตอ และทําตอได ก็ทําตอไปเลย
เพราะฉะนั้นเวลากําหนดอารมณหลักตองชัดเจน ใหรูวาขณะนี้ดู อะไร ? กําหนดอะไร ? รูป เสียง กลิ่น รส หรืออิริยาบทยอย ขณะที่สัมผัส ขณะที่หยิบจับ ขณะเคลื่อนไหว หรือกําหนดเวทนา อยางเชน กําหนดที่รูป หรือลมหายใจ หรือวากําหนดความคิด หรือกําหนดความปวด หรือวาตาม รูอาการของแสงที่มีการเกิดขึ้นและเปลี่ยน เกิดดับ เกิดดับตลอดเวลา หรือ เอาจิตเราเขาไปในความวาง อันนี้ตองรูชัด ทีนี้มาเลาใหฟงวา ทําอยางนี้แลว
255